De Boshut
Marc Van Ranst: “In de late namiddag, rond 9u ‘s avonds dan is er nog genoeg tijd om van de dag te genieten”
za 1 aug. - 11:00
Vandaag komt Marc Van Ranst langs in ‘De boshut’. Als deze naam geen belletje doet rinkelen dan leefde je waarschijnlijk de afgelopen maanden onder een steen. Sinds het neerstrijken van het coronavirus in ons land is de viroloog niet meer van het scherm en de informatieve kanalen verdwenen. Naar het schijnt zijn er veel minder virussen in het bos en er is al zeker geen Wifi of enige vorm van luxe. Kan hij zich wel volledig ontspannen in volle coronacrisis? Of vindt hij het zo fijn, diep verscholen in het bos, dat hij nooit meer terug wil naar de echte wereld?
Marc Van Ranst kijkt vol bewondering naar de boshut. Hij voelt zich dan ook wel thuis in een bos. Op de vraag of hij hier een week zou willen blijven, zegt hij volmondig ja en dan mag zijn zoontje mee. Terugkeren naar de echte wereld is nadien wel noodzakelijk, alhoewel “we hebben geen tekort aan virologen, we hebben er 11 miljoen.”
Vroeger en nu
Marc Van Ranst mijmert over zijn jeugd en over zijn avonturen in de kleiputten in Boom. Hij speelde er tot het donker werd en klom op de torens van ovens waar ze stenen in bakten:
Dat was ideaal om op te klimmen maar levensgevaarlijk! Dat is heel curieus, als kind denk je daar niet veel bij na. Maar als ouder denk je dan dat is absoluut verboden om er zelfs maar aan te denken om dat te doen.
Marc Van Ranst merkt op dat de kinderen van nu veel minder vrijheid hebben. Hij verwijst naar boeken als ‘Pallieter’ of ‘De Witte’ waar er zoveel meer mocht: “tien jaar geleden, toen men begon met die GAS-boetes uit te delen dan ben ik ‘De Witte’ gaan herlezen en gaan berekenen hoeveel GAS-boetes hij zou krijgen met al die dingen die hij uitstak. Het was een paar duizenden euro’s.”
Tijd
In de knapzak van Marc Van Ranst zit niet enkel het boek ‘Pallieter’ maar ook een gedichtenbundel. Annemie Peeters vraagt hem of hij wel tijd heeft om te lezen met zijn overvolle agenda: “mensen denken dat ik nooit iets anders doe dan mijn werk. Dan denkt iedereen dat de avond stopt wanneer het journaal gedaan is. Ik heb weinig tijd gedurende de dag. Maar zo in de late namiddag, zo rond 9u ‘s avonds dan is er nog een heleboel van de dag dat er over schiet. Dan wordt alles rustig.” ‘s Avonds en in het weekend maakt hij tijd voor zijn vrouw en zijn elfjarig zoontje Milo. Waar Marc Van Ranst dan weer geen tijd voor maakt, is kijken naar zichzelf op televisie. Dat is ook helemaal niet nodig zo blijkt, want als hij iets fout zegt, wijzen andere mensen hem daar wel op: “ik kreeg eens een berichtje van Roos Van Acker. Ze zei ‘Marc, het is niet epidémie maar epidemié’. Nu ga ik het nooit meer fout zeggen, dus bedankt Roos Van Acker!”
**Deze aflevering werd opgenomen in juli**
Bekijk hier de foto's:
