Maud Vanhauwaert trok naar de plek waar Mawda beschoten werd: "We kunnen elkaar vinden in de stilte"

Maud Vanhauwaert vertelde in 'De Bende van Annemie' dat ze het moeilijk vindt om zich met woorden te mengen in het debat dat ontstaan is nadat het Koerdische meisje Mawda omgekomen is door een politiekogel.

"Ik heb er vorige week heel erg over nagedacht", vertelde ze. "We hebben al verschillende stemmen gehoord, waardoor het debat wel in balans komt. Anderzijds had ik -vanuit mijn rol als stadsdichter- het gevoel dat ik er niet omheen kon en ergerde ik me aan het feit dat het debat verengd wordt tot de vraag: wie is dader en wie is slachtoffer?"

"Ik heb niet de behoefte er nog woorden aan toe te voegen"

Vanhauwaert twijfelt er zelf aan of dat wel een relevante vraag is. "Het is het bewijs van hoe we ons vastrijden in dat binaire denken. In die zin heb ik niet de behoefte om er nog woorden aan toe te voegen."

In plaats daarvan koos Vanhauwaert voor een 'verstilde' actie. Ze reed twee dagen geleden naar de plek van het drama aan de E42 in Maizières bij Bergen. "Ik ben daar aan de kant gaan staan met een wit bord en volledig in een wit pak, een morfsuit, gehuld."

De dichteres greep hiermee terug naar de actie waarmee ze ook aan haar stadsdichterschap in Antwerpen begon. Toen schonk ze de stad witruimte door mensen in een wit morfsuit en met een wit bord over de Meir te laten paraderen. Bij die actie hoorde het gedicht "Witruimte" dat de slotregels "Het is in onze sprakeloosheid dat wij elkaar het best verstaan" heeft. 

En die regels ziet Vanhauwaert als het motto van haar stadsdichterschap dat ze wil blijven gebruiken. "Ik had me toen al voorgenomen dat ik op momenten dat sprakeloosheid heel belangrijk is met zo'n wit bord ergens zou gaan staan. Dit leek me een gelegenheid waar ik niet omheen kon, dus ik ben daar aan de kant van die autostrade gaan staan. Ik wilde niet dat het over mij zou gaan, ik vind dat altijd een heel moeilijke grens. Ik trek in performances mijn lichaam wel mee, maar ik wil niet dat het over mij gaat. Het gaat over het beeld, het symbool."

Maar Vanhauwaert draagt op die manier wel een boodschap uit. “Het is een oproep tot het belang van sprakeloosheid, dat we niet altijd via een discussie samen tot een compromis moeten komen,  maar dat we in de stilte en het stilzwijgen en daarin elkaar kunnen vinden. In die zin sluit het heel nauw aan bij wat die dag ook in die witte mars (de rouwstoet voor Mawda) gebeurde."

Het is een oproep tot het belang van sprakeloosheid, dat we niet altijd via een discussie samen tot een compromis moeten komen

Damon De Backer maakte ter plekke enkele foto's. "Die doen me erg denken aan het werk van Roger Raveel", zegt Vanhauwaert. De kunstenaar werkte ook vaak met witte vlakken. Er waren weinig journalisten aanwezig. "Zij zeiden me: wij zitten al in een volgende cyclus (de aanslag in Luik). Zo snel gaat het natuurlijk. Net daarom vond ik die actie belangrijk en zo'n autostrade is natuurlijk ook het symbool van de rat race."

Bron: vrtnws.be en De Bende van Annemie

Lees ook