Max Temmerman

Lied voor de inwijkeling

Wit brood ligt op ons bord,
korsten tooien de rand.
Onze broeken dragen we kort,
iedereen doet dat hier.
Is inhaleren een kunst die alleen
collegejongens beheersen?
Wij betalen om het te leren.
Zie ons hier paraderen, zo fier.

Ik heb een meisje gekust
en niet alleen op haar mond.
Gekust en geblust,
ze krulde zich op als een dier.

Wie afstamt van graven
en bevlekte maagden
moet onechte kinderen verjagen.
Wettigen maken grotere sier.

We schuimen, wokken, dampen.
Onze Beaujolais is drinkbaar,
zuurtegraad is geen bezwaar.
Die-van-ons schranst rijst met wier.
Moeten we naar Voka luisteren?
Ons geld bij Brusselse banken halen
waar ze andere talen fluisteren?
Eens gier, altijd gier.
De lucht boven onze grond
spiegelt donkere kanalen.
't Is een lijnrecht affront,
alleen door te spoelen met bier.
We moeten onze grenzen sluiten.
Wie nieuw is, heeft niet meegewerkt.
De juisten binnen, de rest buiten.
Dan zie je ze goed komen, van hier.