"Onze tijd verheerlijkt middelmatigheid" zegt journalist en auteur Gaea Schoeters. "Een generatie die niets heeft meegemaakt, schrijft boeken waarin niets gebeurt."

 

Meer lef en branie in de hedendaagse letteren? Nee, daar is Gaea Schoeters het niet mee eens.<blockquote class="twitter-tweet" data-partner="tweetdeck">'Meer lef dan ooit in de hedendaagse letteren' <a href="https://twitter.com/hashtag/DSWeekblad?src=hash">#DSWeekblad</a> - is het mopjestijd of zo? Nog nooit zo'n makke generatie gezien.— gaea schoeters (@gaeaschoeters) <a href="https://twitter.com/gaeaschoeters/status/696690640307019778">February 8, 2016</a></blockquote><script async src="//platform.twitter.com/widgets.js" charset="utf-8"></script> Meer uitleg kregen we in Ã©Ã©n minuut:Onze tijd verheerlijkt middelmatigheid. Een generatie die niets heeft meegemaakt, schrijft boeken waarin niets gebeurt - inhoudelijk niet en stilistisch nog minder. Gevraagd naar de vorm van hun boek, antwoorden zij in koor rechthoekig. Schrijven is voor hen geen roeping, maar een carriÃ¨re-optie. Deze ambtenaar-auteurs, die tijdens een cursus start-to-write vooral hun marketablility hebben getest, noteren wat in hun leven niet gebeurt in zinnen van max vijf woorden. Rechttoe-rechtaan-rechtdoor, bij voorkeur realistisch of exhibitionistisch.Natuurlijk zijn er nog boeken die wel ergens over gaan. Na de rouwroman kwam het bankencrisisboek, op het jaar van de vluchteling volgde dat van de pedo. Dat is goed, maar ook een pervers mechanisme. Literatuur als maatschappelijk lavement dat ons schuldgevoel wegspoelt zonder schuren. Dicht bij de waan van de dag, want herkenbaarheid verkoopt, en verkoopcijfers zijn een kwaliteitslabel: hoe groter de oplage, hoe beter het boek. Volgens die logica is McDo een sterrenrestaurant.Heb ik tegen een paar schenen geschopt? Mooi. De literatuur heeft geen baat bij gecoiffeerde poedels die applaudisseren op elkaars boekenfeestje in de hoop dat iemand straks iets aardigs over hun worp zegt. Literatuur is roeping, passie, ballen. Schrijven of sterven. Zonder businessplan. Een schrijver is een kunstenaar, geen ambtenaar. En kunst geen alternatief voor werken in een koffiebar.

Alles begint bij luisteren

"Meer branie in de letteren? Is het mopjestijd of zo?"

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Volg ons op

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief