De Ochtend
Meer dan een derde van de gezinnen bestaat uit "alleenwoners", en dat aantal blijft maar stijgen
vr 8 feb. - 8:42
België telt net geen 5 miljoen huishoudens, zo blijkt uit de cijfers van Statbel, de statistische dienst van de overheid. Meer dan een derde daarvan, 35 procent om precies te zijn, bestaat uit alleenstaanden.
Of beter: "alleenwoners", zoals Open VLD-politica Carla Dejonghe van de belangenvereniging voor alleenstaanden All-1 ze noemt. "Het gaat om mensen die alleen opdraaien voor de lasten van huur, elektriciteit, water. Zij kunnen in een LAT-relatie zitten, wel of geen kinderen hebben, oud of jong zijn, weduwnaar zijn", legt ze uit. "Het aantal verstokte alleenwoners of "singles" is eigenlijk eerder zeldzaam."
Dat aandeel alleenwoners is in België opnieuw met 1,3 procent gestegen. Brussel spant de kroon: daar bestaat bijna de helft (46 procent) van de huishoudens uit 1 persoon. In Wallonië is dat 36 procent. In Vlaanderen 32 procent.
Vrijer en welvarender
Dat is het gevolg van economische en maatschappelijke ontwikelingen die ons de vrijheid en welvaart bezorgen die alleenwonen mogelijk maakt. Vooral vrouwen zijn zelfstandiger, onafhankelijker, kunnen makkelijker alleenwonen en moeten niet langer bij hun partner blijven."
Niet dat het aantal scheidingen stijgt, zegt Dejonghe. "Wel zien we dat meer mensen die samenwonen weer uit elkaar gaan. Die keuze is ook makkelijker: vaak werken nu beide partners. Zij hebben allebei een zekere onafhankelijkheid en moeten niet meer bij elkaar blijven voor het geld."
En wat natuurlijk ook een rol speelt: mensen worden ook veel ouder. "Dat maakt dat bijvoorbeeld de groep weduwen en weduwnaars en ouderen die gescheiden zijn ook enorm toeneemt."
Veranderende steden
Het federale Planbureau verwacht zelfs dat tegen 2060 1 op de 2 huishoudens bestaat uit alleenwoners. Dat zou de aanblik van onze steden weleens kunnen veranderen, zegt Dejonghe. "Ik denk dan bijvoorbeeld aan kleinere appartementen. Maar alleenwoners kunnen ook een rol spelen bij het revitaliseren van wijken en steden. Zij gaan hun sociale contacten buitenshuis zoeken. En dus gaat de vraag voor ontmoetingsplaatsen toenemen."
In de ogen van de Dejonghe begint de politiek de impact van die grote, diverse groep alleenwoners ook stilaan te beseffen. "De laatste jaren is er veel meer aandacht naar die groep gegaan. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de voordeelbon in Mechelen voor alleenwoners. Ik denk dan aan de forfaitaire belastingen in Brussel die afgeschaft zijn omdat ze zeer onrechtvaardig waren voor alleenwoners. Langzaamaan begint het besef te komen dat er dingen moeten veranderen en dat er moet worden nagedacht over die grote groep."