"Met Måneskin is rock and roll net een beetje gestorven, maar als er iets sterft, kan er ook iets nieuws groeien"

“Of ik gehoopt had dat Måneskin zou winnen? Eigenlijk niet nee, maar dat is het mooie aan het Songfestival, dat er soms dingen gebeuren die niemand kan verwachten.” Zo begint Stijn Van de Voorde zijn analyse van de zelfverklaarde rock-and-rollgroep Måneskin. Maar echt rock and roll vindt hij de groep niet. “Het hangt er natuurlijk van af wat je verstaat onder rock and roll, maar voor mij is dit een 'ernstig bedoelde parodie op het cliché van het genre”, gaat hij verder. “De zanger, Damiano David, komt zelf letterlijk uit de talentenjacht X-factor gestapt, en de rest van zijn band playbackte op het podium. Okee, ik weet wel dat dit nu eenmaal een regel is op het Eurovisiesongfestival, maar met een playbackende band op een podium gaan staan, is niet echt rock and roll voor mij.”

"Wat Damiano David daar riep is misschien ook wel een voorbeeld van een Italiaanse oppervlakkigheid, die er soms toch wel is. Italië is nu ook niet echt een rock and roll land", gaat Van de Voorde verder. "Veel mensen die niet echt met muziek bezig zijn, zullen dit nummer wel heel leuk vinden om naar te luisteren, maar dat is ook wel omdat ze niet weten dat glamrockbands als T-Rex dit allemaal al eerder, en beter, gedaan hebben. Voor veel muziekliefhebbers mist dit nummer toch een bepaalde originaliteit, die in deze tijd meer relevant zou kunnen zijn."  Daarom treedt hij Alex Callier bij, die het lied “variétérock” noemde. "Een parodie op rock and roll kan perfect, ik denk hier aan een groep als The Darkness, die ook met glamrock lachten, maar dan op een goede manier, zodat ze zelfs Pukkelpop en Rock Werchter mochten spelen. Het griezelige aan deze groep is echter dat ze het vrij ernstig bedoelen. Ik vind trouwens de manier waarop de winnaar van de Koningin Elisabethwedstrijd zijn muziek beleeft duizend keer meer rock and roll dan hoe de Måneskin-mannen het beleven.”

Ik vind de manier waarop Jonathan Fournel, de winnaar van de Koningin Elisabethwedstrijd ,zijn muziek beleeft duizend keer meer rock and roll dan hoe de Måneskin-mannen het beleven.

“Måneskin niet echt vernieuwend, of geloofwaardig, en daarom kan ik het als muziekliefhebber niet bepaald interessant vinden. Op basis van wat ik objectief hoor en zie, is het een mindere kopie van wat eerder al gemaakt is.” Daarom vond Van de Voorde de Franse inzending interessanter, dat is ook een kopie, maar wel binnen de Franse traditie. Måneskin heeft dan wel niet meteen iets bijgedragen aan het voortbestaan de rock and roll, toch ziet hij ook een positief gevolg aan de overwinning van Italië: “Rock and roll is nu net even gestorven, maar dat is goed, want als er iets afsterft, kan er ook iets nieuws groeien, misschien moeten we het zo proberen zien”, besluit hij.

Beluister het gesprek met Stijn Van de Voorde via Radio 1 Select

Lees ook: