"Ik moet niet met wraak, verbittering en woede blijven zitten"

Via Moderator, het forum voor herstelrecht en bemiddeling, contacteerde dader Ivan Vissers de familie van Robert Van Camp, het slachtoffer. “Hij schreef een brief met verontschuldigingen en de vraag voor een gesprek”, vertelt Annemie Van Camp, zus van het slachtoffer. Zij ging in op die vraag. “Ik wilde dingen weten die in het proces niet aan bod zijn gekomen. Zo wilde ik dichter bij de waarheid komen, dichter kon niet.”

De reportage Oog in oog toonde het gesprek tussen Annemie Van Camp en Ivan Vissers. 

Andere man dan proces

Hoewel ze met Moderator een hele vragenlijst had voorbereid, vertelde hij vanaf het eerste gesprek gewoon zijn verhaal. “We hebben 2,5 uur gepraat. Volgens mij heeft hij zo eerlijk mogelijk proberen te antwoorden. Ik mocht op alles doorvragen, wat was wat ik nodig had. Hij was een andere man dan tijdens het proces.”

Dat contact met Vissers veranderde uiteindelijk iets bij Van Camp. “Eerst dacht ik: steek hem zo ver mogelijk weg. Na het gesprek kwam het besef dat hij ook een mens is en mensen maken fouten. Een zware fout, dat wel. Tijdens het proces liet de jury blijken dat hij wel een zwaar misdrijf had gepleegd, maar hem ook nog een kans gaven met 20 jaar cel. Dat is niet onoverkomelijk. Uiteindelijk kan ik hem die kans misschien ook geven. Natuurlijk krijgt mijn broer die kans niet meer. Hij zal zijn kinderen niet zien opgroeien. Maar daarom moet ik niet met wraak, verbittering en woede blijven zitten.”

Eerst dacht ik: steek hem zo ver mogelijk weg. Na het gesprek kwam het besef dat hij ook een mens is en mensen maken fouten. Een zware fout, dat wel

Sommigen dachten dat de dader het deed om meer kans te maken op vervroegde vrijlating. Ook Van Camp deelde die achterdocht. “Dat is nu helemaal verdwenen. Ik geef hem die tweede kans, maar hij zal het zelf moeten waarmaken.”

De rest van de familie ging niet in op de vraag. Van Camp begrijpt die keuze, maar zij zat wel te wachten op een gesprek. “Ik zeg niet tegen mijn zus dat ze hetzelfde moet doen. Maar ze zag dat ik het nodig had. Dat vergeven heb ik voor mezelf gedaan om verder te kunnen.”

Betutteld

Herstelbemiddeling was voor Van Camp een hele hulp in het verwerkingsproces, maar ze wist niet eerder dat het bestond. “Ik wist niet dat het ook kon voor een proces. Dat komt te weinig aan bod. Als slachtoffer word je te veel betutteld en word veel in jouw plaats beslist.” 

Ik heb vannacht wakker gelegen door de vele negatieve reacties die ik kreeg. Ze denken dat bemiddeling vooral vergeven is en je kan de moordenaar van je broer toch niet vergeven

Bovendien bestaan er ook misverstanden. “Mensen moeten weten wat die bemiddeling precies inhoudt. Ik heb vannacht wakker gelegen door de vele negatieve reacties die ik kreeg. Ze denken dat bemiddeling vooral vergeven is en je kan de moordenaar van je broer toch niet vergeven. Maar het is op vrijwillige basis en het is je volste rechte om te zeggen dat het onrecht dat je is aangedaan door niemand kan worden vergoed of weggenomen. Je moet wel de keuze van iemand anders respecteren.”

Het verhaal achter die herstelbemiddeling vormt het uitgangspunt van de beklijvende reportage "Oog in oog" van Dirk Leestmans. Het is het verhaal van Ivan, Annemie en Tine – de twee zussen van Robert. Meer daarover is te lezen via vrtnws.be

Lees ook