Mijn dieselschandaal

Ik ga u in de komende minuten een hachelijke bekentenis doen. Het wordt zo'n publieke biecht waar uw tenen van zullen krullen. U zou beter uw radio nú uitzetten, en hem pas om 1 uur weer aandoen voor het nieuws. Bent u in één moeite ook van dat reclameblok verlost.

Het zit zo. Sinds mijn achttiende ben ik altijd een benzinerijder geweest. Eerst uit gewoonte, naderhand uit overtuiging, want je hoorde of las indertijd weleens dat diesel niet zo best was voor het milieu. Om u maar te zeggen, ich habe es wel degelijk gewusst. Maar goed, decennialang krijg ik dus van vrienden en collega's te horen hoe stom ik ben met m'n benzine, ik rij veel kilometers van en naar m'n werk, dan komt diesel véél goedkoper uit! Enfin, als ik al diep in de vijftig ben denk ik: hoog tijd om eindelijk 'ns inconsequent te zijn, en ik koop een diesel.

Daarop voltrekt zich de wraak van de goden in twee fasen. Eén: na amper een jaar stop ik definitief met werken vanwege een gezondheidsakkefietje, dus afgelopen met die vele kilometers, ik neem nu vooral trein en tram. En niks zo duur als een diesel die weinig gebruikt wordt. Twee: na vier jaar moet ik met mijn eigenlijk nog altijd splinternieuwe karretje voor het eerst naar de autokeuring. Ik ken dat, ik heb het vaak genoeg met mijn benzineauto's gedaan. Tot mijn verbijstering wordt mijn automobiel afgekeurd! “De opaciteit van de dieselrook is te hoog”, lees ik. Te veel roetuitstoot. In de garage zeggen ze: tsja, dit model heeft nog geen roetfilter, en er achteraf een in monteren dat kan niet.

Maar gelukkig is er een oplossing! Ze wordt me ingefluisterd door de jongen van de autokeuring zelf, en daarna ook nog eens door de bediende in de garage. Ik moet gewoon, vlak voor de keuring, een tijdlang op de autosnelweg gaan rijden in een veel  te lage versnelling, met een loeiende motor die op een veel te hoog toerental loopt, en op die manier wordt alle roet er - eventjes - uit geblazen. Meteen daarna moet ik me met een pokerface bij het keuringsstation melden: auto goedgekeurd!

Wat doet een zinnig mens in zo'n geval? Die brengt zijn auto linea recta naar de sloop – nee, niet doorverkopen, want dan gaat 'n ander er de lucht mee liggen verpesten. En wat heb ík gedaan? Elk jaar opnieuw met gierende motor en brakende uitlaat die snelweg op, elk jaar probleemloos de keuring doorgekomen.

Tot zover mijn hoogstpersoonlijke dieselschandaal. Ik durf het u eindelijk te vertellen, want binnenkort doe ik 'm weg.