De bende van Annemie
"De leraarskamer is nog steeds overwegend wit"
vr 12 mei - 9:24
Tamara Stojakovic kwam op haar elfde toe in België en heeft toen zelf het Nederlands vanaf nul moeten leren. "Dat was in het begin zeker en vast met handen en voeten, met prentjes, ..." Toen bestond het systeem van de OKAN-klassen nog niet. "Ik werd tussen de zesjarigen gezet, in het eerste leerjaar dus."
Pas nadat Tamara eerst in de privé had gewerkt, is ze in het onderwijs terechtgekomen. "Ik heb dat altijd al willen doen, maar er was altijd iets dat mij tegenhield. Vooral omdat het om Nederlands ging. Het was een grote stap, net omdat het mijn moedertaal niet was."
Tamara merkt dat, sinds haar eigen tijd op de schoolbanken, weinig veranderd is. "De leraarskamer is nog steeds overwegend wit. De leerlingen in stedelijke context, met een migratie-achtergrond, hebben nood aan andere rolmodellen. Met een andere roots." Er is dus nog een lange weg te gaan, vindt ze.
Als je een andere achtergrond hebt, moet je soms dubbel zo hard werken.
"Leerlingen hebben heel vaak het gevoel dat ze niet meetellen." Dan stellen ze bijvoorbeeld vragen over de handboeken: 'waarom staat hier altijd Dennis, en geen Mohammed?'