Nieuwe Feiten
"Mijn vader is jaloers. Op mij."
vr 5 mrt. - 3:25
Mijn vader is jaloers. Op mij. Hij is jaloers omdat ik dit middagjournaal mag doen en hij niet. Echt waar. Toen ik hem belde om te zeggen dat dit mij was gevraagd, vloekte hij luidop. En daarna was hij mijn grootste supporter.
Mijn vader is altijd journalist geweest bij de krant. Hij was nooit de man van het harde nieuws en hij was vooral gekend voor zijn cursiefjes. Kleine stukjes waarin hij over zijn leven schreef en dan vooral over zijn vrouw en twee dochters. Als klein meisje was ik daar best fier op, want ik stond in de krant. Als puber vervloekte ik hem vaak, want waarom wist die leerkracht latijn dat ik voor de eerste keer bij mijn lief was blijven slapen? Als volwassene knipte ik zijn cursiefjes uit om in de albums van mijn pasgeborenen te plakken. De vlekken van de tranen er nog op.
Op restaurant gaan met papa was altijd een avontuur. Want hij stond ook met zijn foto in de krant. Met een glas witte wijn in de hand. En werd dus altijd herkend. Tot in Frankrijk of Spanje spraken mensen hem aan over zijn cursiefjes en over ons. Toen ik ging studeren op het RITCS en later ging werken bij productiehuizen en omroepen was ik altijd ‘de dochter van…’.
Iedereen was wel eens met mijn vader op persreis geweest, of op een wild journalistenfeest. Het opende soms deuren, dat moet ik eerlijk toegeven. Het was echt fijn en comfortabel om de dochter van mijn vader te zijn. Hij is dan ook altijd de eerste geweest die ik bel als ik ergens mag solliciteren, of als ik twijfels heb over een nieuw project of ideeën voor een nieuwe podcast. Ik heb zijn zegen precies nog altijd nodig - ook al ben ik al de 40 gepasseerd.
Maar dus plots kantelt alles. En was het nu door het telefoontje van de redactie van dit programma of al daarvoor. Maar plots ben ik het die aangesproken word op mijn podcasts, ben ik het die nieuwe kansen krijg en is hij op pensioen. Zijn letters zijn op, zegt hij tegen mij. Dus supportert hij voor mij. En is hij zo nu en dan jaloers.
Het is echt vreemd als je voelt dat jij nu de plaats inneemt, die je ouders altijd hadden. Maar dat is ook volwassen worden, zeker? Deze week kreeg ik veel reacties op dit middagjournaal. En mijn papa ook, hoorde ik en zag ik op zijn sociale media. Want hij deelde elke dag met fierheid mijn middagjournaals. En ja, het moet het maar gewoon worden, want nu ben ik niet meer de dochter van mijn vader, maar is mijn papa, de vader van zijn dochter geworden.
