Nemo censetur ignorare legem

Dat is niet hetzelfde. Als je er even over nadenkt, begrijp je ook waarom. (Weten wij omdat professor Paul Van Orshoven het ons heeft uitgelegd.) Maar daarom weet je nog niet hoe het gerecht werkt.

Beeld u even in: vader stelt vast dat een van de kinderen, hoewel dat niet mocht, een snoepje uit de kast heeft gepakt. 

Zes maanden later roept hij het kind op het matje om vervolgens twee weken later de beslissing mee te delen dat het een kwartier in de hoek zal moeten staan. Die beslissing wordt daarop aan moeder meegedeeld die zes maanden later het kind zal aanmanen om drie maanden later een kwartier in de hoek te staan.

Zo werkt ons gerecht.

De beeldspraak komt niet van ons. Ze is van Jorn Dangreau,  rechter bij de rechtbank van eerste aanleg in Gent. Hij maakt de vergelijking in ‘De rechtbank een schouwtoneel’, een zopas verschenen boek dat dramaturg Karel Vanhaesebrouck schreef, samen met twee docenten strafrecht, naar aanleiding van de theatervoorstelling Tribuna(a)l. Daarin werden doordeweekse rechtzaken nagespeeld zoals ze zich ook in het echt hebben voorgedaan.

Karel ging daarvoor bij wijze van research maandenlang kamperen in allerhande rechtbanken en wat hij daar zag was behoorlijk euh... hoe zullen we het zeggen... teleurstellend. beangstigend, verontrustend? Enfin, papa is niet boos, papa is verdrietig.

Nu beluisteren? Klik hieronder. Downloaden? Hier rechtsklikken en Opslaan als...