Touché
"We wilden een plek creëren waar een dakloze maar ook de rijkste man uit Brussel in gesprek konden gaan"
zo 29 okt. - 4:50
“Jongeren hebben vaak een frisse kijk op dingen. Dan kunnen ze misschien meer creatieve oplossingen bedenken voor een probleem", Niels Coppens, die bij vzw Toestand werkt, heeft het niet zozeer over zichzelf, maar toch gaat die uitspraak ook voor hem op.
“Ik beschouw mezelf als een plantrekker en motivator. Mensen vergeten soms dat ze iets kunnen, en dat ze kunnen ondernemen. Ik motiveer hen daar in.” Hij spreekt ook uit ervaring. Na het beëindigen van het secundair onderwijs, had hij geen flauw idee wat hij wilde doen. "Ik wilde tijd om te kiezen." Die vond hij gelukkig aan het KASK in Gent, waar hij Autonome of Multimediale Vormgeving studeerde. "Op de opendeurdag zag ik in een volledig wit gebouw, met één klein zwart gangetje. Ik kreeg er een magisch gevoel dat ik daar kon ontdekken wat ik wilde doen."
Ik studeerde af met wat vandaag mijn job is, omdat ik er toen tijd voor had.
Gelukkig was dat ook het geval. "Ik vond er het omgekeerde van wat pedagogie normaal was: een leerkracht geeft een opdracht en tegen volgende week geef je dat af. Wat doe je er daarna mee? Dat belandt op zolder..." Maar aan het KASK kon Coppens beginnen aan het project dat later Toestand zou worden. "Ik studeerde af met wat vandaag mijn job is, omdat ik er toen tijd voor had."
Hoe ging dat concreter? “Samen met mijn goede vriend Felix, besloot ik iets te beginnen”, vertelt hij. Al wisten ze toen nog niet helemaal wat. Ze konden gratis terecht in een chalet, op voorwaarde dat ze die tijdens hun verblijf zouden vernissen. “Na een week vernissen, kwamen we terug met de naam Toestand en een idee.”
We wilden een plek doen ontstaan waar een dakloze maar ook de rijkste man uit Brussel in gesprek konden gaan.
Dat idee was een plek creëren waar mensen met elkaar in dialoog kunnen gaan, vanuit de overtuiging dat er een nood is om mensen met uiteenlopende meningen samen te zetten. “We wilden een plek doen ontstaan waar een dakloze maar ook de rijkste man uit Brussel in gesprek konden gaan. Om zo een waardevol gesprek te krijgen.”
Maar alle begin bleek ook moeilijk. “Niemand neemt twee studenten au serieux.” Ze kregen gelukkig goed advies van een communicatie-expert. Hij adviseerde om steun te zoeken in de culturele, politieke en sociale sector. “Na een jaar hadden we een hele steunlijst en waren we geen pummels meer.”
Intussen groeide Toestand uit tot een organisatie waar dertien werknemers en heel wat vrijwilligers werken. “We beheren dertigduizend vierkante meter openbare ruimte waar een vrijplaats is gecreëerd.” In een grootstad als Brussel loopt dat niet altijd op rolletjes. Voor Coppens een teken dat ze wel degelijk inzetten op noden in de maatschappij. “Het zou naïef zijn van te denken problemen met vandalisme, agressie of diefstal niet gebeurt.”
DIt jaar kreeg vzw Toestand de ultima (vroegere Vlaamse Cultuurpijs) In de categorie Sociaal-Cultureel Volwassenwerk.
