Nieuwe Feiten
"Niks zo moeilijk als een kinderfeest organiseren"
wo 24 apr. - 3:07
Liefste landgenoten,
Om mij voor te bereiden op het vaderschap heb ik 5 jaar geleden kosten noch moeite gespaard. Ik kocht boeken waarvan ik soms de achterkant las en volgde zelfs een cursus ‘stil wegsluipen van slapend nageslacht’ bij de Vlaamse Ninjaliga. U hoorde daar nog nooit van. Kun je nagaan hoe goed die mannen zijn. Maar niets heeft mij voorbereid op het proefstuk van diplomatie en creativiteit dat het organiseren van een kinderfeestje is.
Allereerst is er de datum. Van mijn kleuter mogen er geen grote mensen op het kinderfeest zijn, dus vierden we zondag al haar verjaardag bij mijn schoonouders. Maar daar kon mijn familie niet bij zijn, dus komen die deze zondag. Het kinderfeest is dan op 4 mei, de dag dat in het in Nederland dodenherdenking is. De minuut stilte gaat welkom zijn. Dan is er de gastenlijst. De ongeschreven regel is dat je kindjes uitnodigt naar wiens feestje je eigen kroost ook mocht gaan. Maar onze dochter is populair. Ik ga niet koekhappen met 20 oversuikerde kleuters. Dan zit ik nog liever een dag naast Ben Weyts met één witte en één gele laars in het pak van Corneel Van Oosterweel.
Het compromis is een maximum van 10 kindjes van school. Die krijgen discreet via de juf een uitnodiging in hun boekentasje, om teleurstelling bij de niet-uitverkorenen te voorkomen. Die wordt nu uitgesteld tot de schoolpoortmama’s ontdekken dat er een feestje bij de Birkertjes is waarvoor hun oogappel niet is uitgenodigd. Sorry, mevrouw Peeters. Dan had Djordy maar geen intolerantie moeten hebben voor koemelk, gluten en zindelijkheid. De gastenlijst voor een kinderfeest maken is moeilijker dan een coalitie smeden tussen PVDA en Vlaams Belang. Dan stel je alleen kiezers teleur. Die zie je niet dagelijks aan de schoolpoort.
Tot slot is er de activiteit. Wat doe je twee-en-een-half-uur lang met een dozijn kleuters? Ik ren harder weg van binnenspeeltuinen dan Tanja Dexters van haar verantwoordelijkheden en na het ‘te goed verstopte paasei’-debacle van dit weekend mag ik van mijn lief geen speurtocht uitzetten. Gelukkig bracht de minister van verkeer me gisteren op een idee. Het wordt een educatieve middag met een mascotte: Corneel Van Oosterweel. Op weg naar het feest komen alle kinderen in een wegomlegging van een uur en een half.
En als iedereen er is, legt de mislukte vogel uit dat het springkasteel heraangelegd moet worden, maar dat we volop inzetten op openbaar vervoer. En dan wordt iedereen te laat thuisgebracht door buschauffeur Ben, met 2 witte laarzen, waarvan er 1 op mysterieuze wijze geel is geworden. “Dat is niet erg, Ben”, spreekt mijn dochter, “we hebben allemaal wel eens een ongelukje.”
