Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

Wonderland

Noémie Wolfs - Hunt you

ma 25 apr. - 6:02

Amper een jaar nadat Noémie Wolfs haar breuk met Hooverphonic aankondigde brengt ze haar eerste soloplaat uit. Niet het enige wat snel gegaan is in haar nog jonge carrière.
Album van de week: Noémie Wolfs - Hunt you

In maart vorig jaar verbaasde Noémie Wolfs de wereld (althans het muziekgedeelte ervan in ons land) met de mededeling dat zij en Hooverphonic uiteen gingen. Die Belgische muziekwereld had nochtans de indruk dat Alex Callier en Raymond Geerts in Noémie Wolfs eindelijk een zangeres hadden gevonden die het wel eens lang zou kunnen, euh, uitzingen. Maar langer dan vijf jaar werd het niet.

Ter vergelijking: Geike Arnaert (vaak alleen met de voornaam genoemd, wat er toch niet veel kunnen zeggen) was 10 jaar bij Hooverphonic.

Nog geen uur na de bewuste persmededeling kreeg Noémie Wolfs (voorlopig toch nog altijd mét familienaam te noemen) telefoon van Universal. Of ze al demo's klaar had? Dat had ze. Nadat de firma de ruwe opnamen beluisterd had was het platencontract snel klaar. Met als gevolg dat 'Hunt you' maar net iets meer dan een jaar op zich liet wachten.

Ter vergelijking: Geike (die zonder familienaam) deed bijna drie jaar over haar eerste soloplaat. Tot nog toe haar enige, overigens.

Wolfs (zonder voornaam) werkte ongeveer het hele afgelopen jaar aan 'Hunt you'. Hoewel, de eerste songs schreef ze al toen ze nog bij Hooverphonic was. De groep had een pauze, Callier (naar keuze met de voornaam dan wel de familienaam aan te duiden) had het druk met "The voice..." en Wolfs zat voor een half jaar in Parijs, met haar gitaar en wat opnamesoftware. De titeltrack was de eerste song die ze zo verzon.

Veel inbreng is er van Simon Casier, Balthazar bassist en levensgezel van Noémie (hé, zonder familienaam?). Zes van de tien nummers schreef hij mee en op alle nummers speelt hij bas, en laat zijn basgeluid nu zo specifiek zijn, dat je je constant in een halve Balthazarplaat waant. De andere helft, die van Noémie mogen we aannemen, is brede, toegankelijke popmuziek. Nergens gevaarlijk of hoekig (zoals bij Balthazar), maar altijd vriendelijk en zacht (zoals bij Hooverphonic).

Zeer vakkundig gemaakt, deze plaat, want in Engeland opgenomen met doorgewinterde sessiemuzikanten en gemasterd in Abbey Road. Niks op aan te merken. Niks baanbrekends ook.

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet