Ook in Noorwegen is er gedoe van taalpolitieke aard. Al betreft het daar wel gedoe binnen een en dezelfde taal. Of toch ook weer niet helemaal. Wat wil het geval? Afgelopen weekend heeft de conservatieve partij Høyre een voorstel aangenomen om de studie van het Nynorsk niet langer te verplichten op de middelbare school.
Het idee werd gelanceerd door de jongerenafdeling Ung Høyre, en naar verluidt zijn waarnemers én de partijleiding verrast dat het voorstel met ruime meerderheid ( 146 tegen 87 ) is goedgekeurd. Enfin, het is voorlopig enkel een partijvoorstel en Høyre zit niet in de meerderheid.
De ontstaansgeschiedenis en taalsituatie van het Noors is op z'n minst merkwaardig te noemen. Van de geschreven standaardtaal bestaan er twee officiële varianten: het Nynorsk ('Nieuw Noors') en het Bokmål ('boekentaal'), dat het meest gebruikelijk is. Het gesproken Noors is dan weer niet of nauwelijks gestandaardiseerd en vertoont grote regionale verschillen. Ook op radio en televisie.
Het belaagde Nynorsk is in de 19de eeuw ontwikkeld door Ivar Aasen als alternatief voor het sterk op het schriftelijke Deens geënte Het is gevormd op basis van vooral westelijke plattelandsdialecten, en lijkt eerder op het IJslands dan op Bokmål. Het wordt vooral in het fjordengebied rond Bergen gebruikt en geldt een beetje als een boerentaal. Boven de poolcirkel moet men niet weten van Nynorsk.
Bokmål heeft een meer stedelijk imago en is afgeleid van het geschreven Deens. Voorlopig moeten Noorse scholieren werkjes blijven afleveren in beide schrijftalen, en is er nog een Noorse Wikipedia in Nynorsk en in Bokmål.
