Novastar - In the cold light of Monday

De nieuwe Novastarplaat is zachter dan de vorige, maar voor melancholie en romantiek tapt Joost Zweegers nog steeds uit hetzelfde vaatje. Zachte emoties en melodietjes zegevieren, alsof de plaat smeekt om tijdens de herfst beluisterd te worden. Niemand die zo goed zout in een open wonde kan strooien als Novastar.

Nog vóór ‘In the cold light of Monday’ uitkwam, speelde Novastar al op grote zomerfestivals zoals Rock Werchter, Pukkelpop en de Lokerse Feesten. Met een frisse livebezetting, nieuwe nummers, die live even sterk als oude klassiekers klonken, en zijn gekende podiumprésence van jewelste veroverde Novastar deze zomer alle festivalharten. Een zomers voorsmaakje voor wat komen zou. 

Het afgelopen jaar begon Zweegers, die al verscheidene melodieën bij elkaar had, helemaal opnieuw. Reden van de valse start was de uitval van producer John Leckie. De Brit, die ook zijn vorige plaat producete, werd ernstig ziek net vóór de opnames van start zouden gaan. In plaats van in een stevige dip te belanden door het slechte nieuws, probeerde Joost Zweegers van iets negatiefs iets positiefs te maken. Hij besloot een vers team bij elkaar te zoeken en zichzelf een nieuw begin te gunnen. Samen met zijn producer trok hij naar Brighton om daar de plaat op te nemen.

De albumtitel verwijst ook naar het creatieve proces ervan. Waar Zweegers vaak graag meteen naar de aangepaste arrangementen wilde luisteren, merkte zijn producer nuchter en soms wat cynisch op "let's see how it sounds in the cold light of Monday." Het bleek niet alleen stevig en juist advies, maar een passende titel.

Voor het eerst geen beeltenis van Zweegers op de cover van de plaat. Maar een schilderwerk van Ruud de Wild, een Nederlandse radio-dj en schilder. De hoes is een collage, in kleuren die doen denken aan de hoes van  'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band'. Eens geïnspireerd door The Beatles, altijd geïnspireerd door The Beatles.