"Om alle informatie te verwerken, ga ik wandelen met mijn bordercollie"

In deze dagen van afstand is het niet altijd gemakkelijk om je draai te vinden....Van hier naar daar gaan zoals vroeger zit er momenteel nog niet in... Het is een beetje frustrerend, maar ik heb er mij bij neergelegd en mijn focus ligt nu op zoveel mogelijk plezier te beleven aan wat er in en buiten mijn bubbel gebeurt.

Nieuws beluisteren, bekijken en lezen brengt me naar buiten, voert me weg van mijn bubbelleven en wat ik dan doe om al de informatie, die soms positief en soms negatief is, te verwerken, is wandelen met mijn hond Juju. Zij is een superactieve bordercollie.

Ik woon in Rijmenam en dat is een rustig dorp met veel groen....Vlakbij is er een klein stukje verwilderd bos met een kronkelende beek waar Juju en ik een paar keer per dag een wandeling maken. Het bos wordt niet onderhouden, de natuur gaat er zijn gang...

Omgevallen bomen vergaan traag en krijgen het gezelschap van indrukwekkende paddenstoelen en zachte mossen...

Terwijl Juju als een een gek rent en springt tussen de bomen, kijk ik om me heen... Als je aandacht hebt voor alles wat beweegt rondom, krijg je gemakkelijk een energieboost en dan krijg ik vanzelf een grote glimlach op mijn gezicht... De oude dikke bomen lijken de jonge opspringende, pas ontloken boomscheutjes te willen beschermen.

Ik ben verzot op de natuur en alles wat er leeft

Een zilverreiger spotten of een prachtig kleurrijke ijsvogel... dat maakt mij gelukkig. Dan voel ik mij echt bevoorrecht...Eekhoorns bespieden terwijl ze hun wintervoorraad vergaren en zien waar ze hun eikels en noten verstoppen. Luisteren naar een hamerende grote, bonte specht... Deze zomer had een specht een nest met vier jongen in een oude eik en oh die jongen waren luid enthousiast als de ouders met voedsel kwamen!

En waar is de egel gebleven? Die heb ik al een tijd niet meer gezien. Zou die nu al aan zijn winterslaap begonnen zijn? Gisteren heb ik vetbollen met zaadjes gemaakt voor de meesjes. Zodra het echt koud wordt, zullen ze ervan kunnen smullen!

Eksters vind ik erg mooie vogels, maar ze kunnen wreed zijn

Ik was ooit getuige van een akelig tafereel waarbij drie eksters een Vlaamse gaai aanvielen. Ze zaten op de gaai en pikten hem met hun sterke snavels. Ik klapte luid in mijn handen en oef, ze vlogen weg... De Vlaamse gaai was even verdwaasd, maar na een poosje fladderde hij toch weg naar een veiliger plekje.

Beluister de column van Bea Van der Maat voor 'De toestand is hopeloos maar niet ernstig':

Ontdek de andere columns uit de uitzending: