"Ook bij ons thuis is schermpjestijd een issue. Maar welk voorbeeld geven we zelf?"
wo 17 jan. - 10:24
Dankzij Enzo Knol is iPad-tijd bij ons thuis een issue. Miro zou kunnen blijven kijken, letterlijk de hele dag, naar Knols YouTube filmpjes. Hij heeft wilde plannen om zelf later ook een 'YouTuber' te worden en als ik dat zo hoor, leeft dat bij zijn vrienden ook, want ze gaan allemaal meedoen in elkaars vlogs.
Dat is wat zevenjarigen in mijn ogen horen te doen: samen plannen smeden, hun dromen vormgeven. En liefst niet teveel voor dat scherm zitten.
Dus doen we wat we altijd doen: praten met onze zevenjarige. Sensibiliseren, vragen stellen, samen naar oplossingen zoeken, zijn verantwoordelijkheid daarin vergroten want hij heeft zelf ook de touwtjes in handen, niks verbieden maar samen afspraken opstellen.
Aan de andere kant wil ik ook de hand in eigen boezem steken. Welk voorbeeld geven we zelf? Als ik voor mezelf spreek... kan dat voorbeeld beter. Snel nog een mailtje terugsturen, die ene client nog een afspraak geven, de telefoon opnemen, via messenger een bericht beantwoorden, iets delen op Facebook, doelloos scrollen door mijn Instagramfeed. Op sommige momenten is het alsof die iPhone met secondelijm aan mijn hand plakt. En waarom? Alles kan wachten, de kinderen zijn op zo'n korte weekavond het hier en nu.
Als ik kan kiezen tussen Facebooken om mijn hoofd leeg te maken of een potje Uno spelen met onze twee koters... Dan toch liever verliezen met Uno (elke keer opnieuw).
Ook dankzij onszelf is iPad-tijd een issue. Buiten het obligate en jaarlijks weerkerende goede voornemen om gezonder te gaan leven, had ik nog geen echt voornemen voor 2018. Bij deze is dat vraagstuk ook weer opgelost.