Over de mythe van leerstijlen

Sommige studenten blokken liefst luidop, anderen hebben visuele informatie nodig om de leerstof de verwerken, en weer anderen leren best al schrijvend of wandelend.

 

Dat lijkt evident. En er wordt dan ook flink veel tijd en middelen geïnvesteerd om het onderwijs beter te laten aansluiten op leerstijlen: methodes, multimediale instumenten, nascholing ... 

 

Je zou denken dat leerstijlgericht onderwijs gebaseerd is op wetenschappelijk onderzoek. Niet dus. Sterker, de wetenschap heeft de‘leerstijlmythe’ al jaren geleden weerlegd: die is gestoeld op verkeerde aannames over de werking van de hersenen.

 

Kinderen (maar ook volwassenen) worden niét gekenmerkt door een voorkeur voor een visuele, auditief-talig of kinetische leerstijl. 

 

De leerstijlmythe blijft hardnekkig voortbestaan in het hoofd van heel veel studenten en hun ouders. Dat is op zich niet zorgwekkend. Een bepaalde leerhouding (let op het tweede deel van dat begrip) kan prima werken

 

Wat wel problematisch is: het gros van de onderwijsdeskundigen gelooft sterk in leerstijl-leren. Dat blijkt maar weer eens uit een Britse meta-studie: maar liefst 89 procent van de recente papers die in toonaangevende pedagogische wetenschappelijke tijdschriften verschenen, moedigen direct of indirect aan om uit te gaan van verschillende leerstijlen.

 

Onze favoriete pedagoog probeert al jaren de leerstijlmythe te doorprikken. Benieuwd of hij ook concreet studieadvies heeft dat wél wetenschappelijk onderbouwd is.