Pappie loop toch niet zo snel
zo 19 mrt. - 10:43
Maggie MacNeal of Sjoukje Smit schreef geschiedenis met het onvergetelijke duo Mouth & MacNeal in de seventies. How do you do en Hello-a waren goed voor nummer 1-hits in Nederland. Ik zie een ster eindigde 3e op het Eurovisiesongfestival.
Solo scheerde ze hoge toppen met Terug naar de kust en Amsterdam. MacNeal en Cleymans zijn geen vreemden voor elkaar. Ze tourden eerder al samen met het Kleinkunsteiland.
Na 46 jaar in het vak doe ik alleen nog dingen die ik leuk vind. Het heilige 'moeten' is er af. Dit project zag ik meteen zitten. Mijn stem is nog prima. Alleen Terug naar de kust zing ik wel een toontje lager dan vroeger.
Lang leve het levenslied! Dat is het motto van het viertal. Het levenslied roert, ontroert, slaat en zalft. Al meer dan 100 jaar is het levenslied de kortste route tussen lach en traan. Het is de tragikomische weerspiegeling van het dagelijkse leven via de mooiste melodieën. En toch, ons collectief geheugen loopt gevaar, brokkelt af. Hoog tijd dus voor een reddingsplan!
Er worden bijna geen levensliederen meer geschreven. Het genre heeft een imagoprobleem. Je moet je bijna schamen als je er van houdt. Het levenslied wordt vaak onterecht in één adem genoemd met de schlager. Smartlap is beter, dat klopt wel. Lief en leed bezingen en daar iets komisch uit putten. Vaak klinkt het zo dramatisch dat het iets geestigs krijgt. Guido Belcanto bv heeft de smartlap tot een hoger niveau getild.
We herwaarderen het levenslied. Daar hoeven we ons helemaal niet voor te schamen. Het was nooit echt mijn genre maar ik ken de klassiekers allemaal. Bij 'Daar in het kleine café aan de haven' dacht ik altijd : Bwaaaa! Maar als je goed luistert, is het heel mooi. En neem André Hazes. Die ontroerde van arbeider tot koningshuis.
Maggie MacNeal, Gert Verhulst, Jonas Van Geel en Jelle Cleymans. Alle vier zijn ze gebeten door de meest getormenteerde smartlappen en de geestigste levensliedjes.
Met de nodige dosis humor en de juiste hoeveelheid galm zorgen ze voor een avond vol melancholie, sentimentaliteit en melodrama.
Vrienden noemen me een oude man in een modern pak. Op café zing ik on the spot 'Je loog tegen mij' van Drukwerk. Dat zit ook in de voorstelling. De blues van de lage landen, noemde Hazes het levenslied. Tijdens onze tour leren jonge mensen het weer kennen. Tenminste, dat hopen we.
Met het Kleinkunsteiland kregen we elke zaal plat. Ik hoop dat het publiek nu ook uit volle borst mee zingt. Met gewone, alledaagse liedjes over wat zich in een mensenleven kan voor doen.
Van Zangeres zonder Naam tot John Terra. Van Tante Leen, Johnny Jordaan en Willy Alberti tot Bobbejaan Schoepen. André Hazes en zoveel anderen, het viertal gaat voor de allergrootste vertolkers van het levenslied. Ook Maggie MacNeal geeft zich 200 %.
Ik ben overal in de wereld geweest en heb een rijk gevuld leven gehad. Maar wat voorbij is, is voorbij. Ik heb veel plakboeken, rijen dik. Daar neus ik wel eens in. Maar verder kijk ik niet achterom. De toekomst is een steeds kleiner stukje dat ik zo goed mogelijk wil invullen.
Pappie loop toch niet zo snel
Première op 23 maart in Theater Elckerlyc, Antwerpen.
Met : Jonas Van Geel: zang Maggie MacNeal: zang Gert Verhulst: zang Jelle Cleymans: zang en gitaar Live met 6 muzikanten
Speellijst : http://www.garifuna.be
