Het thema racisme komt voor Sabine plots véél dichterbij. "Hij wordt echt voortdurend bekeken, en hij is dat beu. Je probeert dat te negeren, maar het valt écht op." Ze krijgt ook, zelfs van haar eigen vrienden, veel vooroordelen te horen over zwarte mannen. "Hoe durven ze dat zeggen? Ik schrik ervan hoe dagelijks het gebeurt, hoe normaal het wordt gevonden daarmee te spotten."
Sabine vraagt zich af of ze vroeger ook zulke opmerkingen maakte. "Nu sta ik aan de andere kant, en merk ik hoeveel vooroordelen er werkelijk zijn." Ze vindt het belangrijk om het gesprek hierover aan te gaan in haar directe omgeving. Maar Sabine denkt niet dat ze op grote schaal hier verandering in kan brengen.
