Pierre Drouot

De biografie van Pierre Drouot is eigenlijk een beknopte geschiedenis van 50 jaar Vlaamse film.

Drouot behoorde in 1966 tot de eerste lichting afgestudeerden aan de filmafdeling van het RITS. Hij zat op kot met theaterrecensent Paul Arias en regisseur-schrijver Erik De Kuyper. Ze luisterden urenlang naar The Velvet Underground.

Hij regisseerde films als "L'étreinte", "Louisa, een woord van liefde" en "Dood van een non". En produceerde ook tal van films, oa "Mascara" van Patrick Conrad en "Toto le Héros" van Jaco Van Dormael.

In 2005 volgde hij Luckas Vander Taelen op als intendant van het VAF.

In 2012 ontving hij de Vlaamse Cultuurprijs voor Film. Hij werd door de jury geprezen voor zijn onschatbare rol in de vernieuwing en de internationale uitstraling van de Vlaamse film.

Pierre Drouot stapt de studio van Touché binnen als bekend raakt dat operadirecteur Gerard Mortier is bezweken aan kanker. Drouot bewonderde Mortier om zijn onuitputtelijke vechtlust. Hij verloor zelf zijn moeder aan kanker na een pijnlijk ziekbed. Hij arriveerde op de valreep in het ziekenhuis, net voor ze overleed. Drouot raakt nog altijd geëmotioneerd als hij er over praat.

Hij ging in zijn leven door 2 depressies. Met de hulp van medicatie en vrienden kwam hij er bovenop. De muziek van Arvo Pärt hielp hem door slapeloze nachten.