Oostende & Compagnie: een artistieke trip door Oostende

De gids is Claude Blondeel.  "Als kind bracht ik met mijn familie de vakantie door in Oostende. Op een regendag nam pépé me mee naar het Ensorhuis. Als verwoede lezer van tekenverhalen keek ik verbijsterd naar De intocht van Christus te Brussel. Als jongeling slenterde ik ’s avonds door de Langestraat, staarde naar de cafés met de wilde jongens en de knappe meiden.

Allicht zat mijn toekomstige copain Arno in één van die dancings, maar binnengaan durfde ik niet. Later bracht de rock-’n-roll ons samen. Arno vertelde me over Oostende, over al die personages die daar waren geweest: Permeke, Caruso, Einstein, Stefan Zweig, Marvin Gaye... “Check it out, mate.” 

En ik checkte, deed research, las en schreef Oostende & Compagnie, het boeiende verhaal van kunstenaars, piraten en groten der aarde die niet konden weerstaan aan de lokroep van de Koningin der Badsteden. Oostende als genereuze muze voor schilders en schrijvers."

Er is ook deze podcast. Claude neemt je mee langs historische plekken in Oostende en vertelt verhalen over de belangrijkste figuren uit zijn boek.

De podcast Oostende & Compagnie is gemaakt door Ronald Verhaegen.

Aflevering 1: James Ensor

De meester van Oostende. In de Vlaanderenstraat 27 schildert Ensor bijna al zijn werken, waaronder Christus bedaart de storm (1891), naar een verhaal van Balzac. In Jésus Christ en Flandre ontpopt Hij die Redding brengt zich tot lifeguard van de veerboot uit Cadzand die dreigt te kapseizen. In De Oestereetster (1882) laat Ensor zijn zus Mitche smikkelen van de geneugten op de gedekte tafel, terwijl hij onnavolgbaar met licht en kleur tovert. De wapenspreuk van de kunstenaar: Pro luce nobilis sum - Voor het licht ben ik edel. Shine on, master Ensor.

Aflevering 2: het  Kursaal

In het Kursaal komen adel en burgerij om te zien en gezien te worden. Het is de Belle Epoque, Oostende is mondain. Het Kursaalorkest van Léon Rinskopf is vermaard. Camille Saint-Saëns en Johann Strauss dirigeren er hun composities. Enrico Caruso geeft uitverkochte recitals.  Na de Tweede Wereldoorlog komt het massatoerisme op. Maar de affiches van het nieuwe Casino-Kursaal blijven wereldklasse: Charles Aznavour, Duke Ellington, Edith Piaf, Art Blakey, Nina Simone en natuurlijk Jacques Brel.

Al langer dan een eeuw is het Bal du Rat Mort één van de hoogtepunten. Een gemaskerd feest waar de geest van Ensor ook dit jaar weer danst.

Aflevering 5: Henri Storck en Raoul Servais

In 1930 wordt de jonge Henri Storck benoemd tot ‘officiële cinegrafist’ van de stad. Beelden van Oostende, Idylle op het strand, Op vakantie... Zijn eerste kortfilms zijn pure reclame. In de jaren 50 ontvangt de Ritz, ‘le cinéma le plus confortable d’Ostende’, de Amerikaanse acteur Richard Widmark. Ciné Palace in de Adolphe Buylestraat is nog zo’n tempel voor de cinefiel. Het is aan Henri Storck te danken dat Oostende een filmstad wordt.

Raoul Servais is ‘de magiër van Oostende’. Hij is een pionier en een reus van de animatiefilm. Staat in 1979 met een gouden palm op het podium in Cannes naast Francis Ford Coppola en Volker Schnlöndorff. Is bang van de zee, maar kan haar niet missen.

Aflevering 6: aan het strand

Jan Van Dorp bezingt de avonturen van Oostendse kaper Marinus De Boer in Flamand des Vagues, bij Jacqueline Harpman vlijt een jonge meisje zich uitnodigend neer in La plage d'Ostende en Georges Simenon doorgrondt de ziel van de stugge Oostendse vissers in Vlucht uit Oostende. Drie schrijvers met een hart voor de zee en Oostende.

Stefan Zweig en Joseph Roth belanden in Oostende omdat het een vrije stad is. De schrijvers vergeten er hun zorgen en vieren er hun verderfelijke vriendschap. Een foto in Hôtel du Parc herinnert aan de ondeugende dagen.

Aflevering 7: Royals & co

In 1838, met de opening van de spoorlijn vanuit Brussel, wordt Oostende de zomerhoofdstad van het land. Ook voor Leopold I, die een herenhuis huurt in de Langestraat als koninklijke residentie. Vanuit de belvedère kan koningin Marie-Louise naar de zee kijken. Onder Leopold II bloeit Oostende helemaal open. Zijn eerste minister en toekomstig Nobelprijswinnaar voor de Vrede, August Beernaert, is een geboren en getogen Oostendenaar (op het Marie-Joséplein prijkt zijn beeltenis). De zeedijk wordt verbreed, er komt een groter station en een chiquer Kursaal.

In 1874 bouwt Leopold II een zomerverblijf, op de grens met Mariakerke. Open deur voor zijn talloze courtisanes zoals de danseres Cléo de Mérode. In 1900 begint de 64-jarige koning een verhouding met de 16-jarige Blanche Delacroix. Via een onderaardse gang heeft hij toegang tot de Villa Caroline in de Parijsstraat, en tot haar.
Aan de Drie gapers onthullen Albert I en Elisabeth in 1931 het ruiterstandbeeld van Leopold II.