“Poets jij je tanden maar met dat water van de kerncentrale”

In het Waalse dorpje Huccorgne woonde jarenlang Dimitri Verhulst, vlakbij de kerncentrale van Tihange. Ooit ging er een testalarm af. “Ceci est un exercice”, luidde door de valleien. Alle koeien begonnen te loeien en de honden kropen onder de mat. Maar een keer was het geen oefening en moesten ze hun ramen en deuren dichthouden. Achteraf bleek het om een vergissing te gaan.

Leugens

“We hebben geen verstand van kernenergie”, zegt Dimitri. Hij wordt wel ongerust als hij berichtgeving hoort over de kerncentrales. Bij de kerncentrale van Doel bleek het water van het lek niet in het koelsysteem te zitten, maar in de reactoren. “Waarom zou je liegen als het onschuldig is?”

“Ofwel heb je Sovjet-Unie berichtgeving of zit je in de jaren ’60 waar een arts tegen jou liegt dat alles in orde komt.”

Dimitri vindt dat je als burger recht hebt om de waarheid te weten. “Of er gevaar was weet ik niet, maar het is de berichtgeving die mij stoort.” Blijkbaar ging het om een communicatiefout. “De baas zei dat het water onschadelijk was en dat hij zelfs zijn tanden ermee kon poetsen. Poets jij je tanden maar met dat water.”  Nederlanders zijn verbaasd dat we dit zomaar slikken en vinden dat we alle kerncentrales moeten sluiten. “Ik vind het beschamend dat de Nederlanders ons de les moeten spellen.” De schrijver vindt dat we veel te laconiek zijn.

Jodiumpillen

De jodiumpillen die ze uitdeelden, hebben geen zin voor Dimitri. “Ik ben allergisch aan jodium en kan er niks aan doen.” Sinds hij ooit nierstenen heeft gekregen, kan zijn lichaam niet tegen het middel. Dimitri vertelt dat zijn teelballen zo groot waren als basketballen, omdat het bloed zich daar ophoopte. “Mijn teelballen stonden op springen”, zegt de schrijver. Moest er ooit iets gebeuren, moet Dimitri zich niet afvragen waar hij die jodiumpillen heeft gestoken.