Psychogenocide

Het Derde Rijk zou raszuiver zijn, dat was het plan. Om dat te bereiken moesten het Joodse ras geëlimineerd worden. Dat is bekend. Zes miljoen doden later ging het Duizendjarige Rijk ten onder. Minder bekend is dat de nazi’s voor de Holocaust begon, hebben geoefend op een andere categorie mensen: psychiatrische patiënten. Erbkranken zoals de nazi’s hen noemden, ballastwezens en nutteloze eters.

Hitler beschouwde het Duitse Volk als een lichaam, das Volkskörper. Om dat lichaam gezond te houden moesten zieke stukken weggesneden worden. Dat is een natuurwet, redeneerden de nazi’s. Het zieke konijn wordt door de adelaar gedood. Als wij niet hetzelfde doen met zieken en gebrekkigen, zal het Duitse ras degenereren. Vandaar: “euthanasie” voor Erbkranken. Volstrekt logisch.

Er waren ook economische argumenten. “Ein Erbkranker kostet bis zur Erreichung des 60. Lebensjahres im Dürchschnitt 50.000 RM“. En in wiskundeleerboeken stonden vraagstukjes als dit: "De bouw van een psychiatrisch ziekenhuis kost zes miljoen rijksmark. Hoeveel nieuwe huizen die 15.000 rijksmark kosten kan je bouwen voor dit bedrag?”

Het correcte antwoord is 400. Maar dat doet er eigenlijk niet toe. De essentie van het verhaal is dat Duitsland werd voorbereid op massamoord.

Vanaf 1939 werden ruim 300.000 patiënten gedood. De technieken werden verfijnd, er werd ervaring opgedaan en die expertise werd vanaf 1941 toegepast in wat wij kennen als de Holocaust. Erik Thys heeft er een boek over geschreven: “Psychogenocide”.

Nu beluisteren? Klik hieronder. Downloaden? Hier rechtsklikken en Opslaan als...