Roots & Roses 2018

Zo staat het namelijk op hun eigen site, onder de tag Filosofie. Daar lees je van alles over bewegingsruimte, groene omgeving, geluidskwaliteit, streekgebonden bioproducten, afbreekbare en herbruikbare borden en bestek. Je zou gaan vergeten dat er ook nog muziek is.

Maar geen nood: die is zeer belangrijk en de affiche is elk jaar evenwichtig, met genoeg grote namen en voldoende mogelijke ontdekkingen. Soms best wel moeilijke casu quo aanstootgevende dingen, zoals Cocaine Piss, Luiks punkkwartet dat flirt met de programmeringslijn van Roots & Roses: velen zullen dit geen roots meer noemen, maar hun pure rockenergie maakt veel goed. Voor de gelegenheid komt de Deense avant-garde saxofoniste Mette Rasmussen meeblazen.

Cocaine Piss & Mette Rasmussen openen om 11u het Roses-podium, Crystal & Runnin' Wild doen hetzelde 35 minuten later met de Roots-stage. En meteen is het verschil tussen de twee podia duidelijk: op het eerste mag het allemaal een stuk experimenteler zijn, op het tweede blijven ze dichter bij de, euh... , roots.

Crystal & Runnin' Wild heeft trouwens een interessante ontstaansgeschiedenis. Herinner je de RTBf-inzending voor het Eurovisiesongfestival in 2009, ene Patrick Ouchène met het nummer Copycat. Runnin' Wild was al langer zijn rockabilly-band, maar een jaar of vijf geleden zette hij zijn dochter Crystal op de voorgrond en achter de zangmicrofoon en viel de band in zijn plooi.

We gaan hier niet de hele R&R-affiche in detail overlopen, daarvoor verwijzen we naar hun eigen site, maar toch nog een paar dingen meegeven. Met Tony Joe White heeft R&R wellicht zijn grootste naam ooit staan, maar tegelijk ook de minst verrassende. Je weet mijlen vooraf wat de King of Swamp zal serveren, maar hij doet dat dan ook met zoveel bravoure en autoriteit, dat je nooit ontgoocheld zal zijn. Even legendarisch intussen zijn The Blasters, die het Roots-podium afsluiten.

Verrassender is dat de Southern-garage-punkrock van Black Lips uit Atlanta het andere podium afsluit, terwijl onze eigen Tjens Matic daar ook staat, maar dan als op één na laatste. Tjens Matic, dat is bijna de essentie van de R&R-filosofie: eigenzinnige creativiteit, diep geworteld in de roots, en toch vernieuwend. Dertig jaar later nog altijd trouwens. Ook hartverwarmend is dat onze eigen Fifty Foot Combo er staat, dat al meer dan twee decennia tot de surftop behoort.

Een vaste gewoonte intussen is dat een van de bands speciaal voor het festival een gelegenheidsnummer maakt. Dit jaar komt de nieuwe song met de titel Roots & Roses van The Darts, vier knettergekke Amerikaanse meiden, die 60's garagerock serveren, iets tussen The Cramps en Black Rebel Motorcycle Club.

Roots & Roses, "voor alle liefhebbers van de moderne vormen van folk, blues, rock’n roll, garage-rock…" Zo staat het, alweer, op hun site. Terecht.

Veertien bands op twee podia voor 33 euro in voorverkoop, daar kun je het zelf niet voor maken. Zoals altijd op 1 mei, en zoals altijd in Lessen - het Henegouwse Lessines, net onder de taalgrens, op enkele minuten van Geraardsbergen.

Vanavond in Wonderland zijn er duotickets te winnen voor Roots & Roses.