Sandra De Preter: "Kanker is de ultieme relatietest"

Sandra De Preter kreeg in het najaar van 2013 een hersenbloeding. Vrij snel daarna volgde de diagnose: hersentumor. In het boek, dat in oktober vorig jaar uitkwam, noemt De Preter die diagnose "een van de zwaarste managementdossiers die ze ooit voor zich heeft gekregen". 

Het verhaal van Sandra begint met barstende hoofdpijn. "Mijn collega's vinden dat ik niet zelf naar huis mag rijden en bellen een taxi. Thuis kruip ik in bed. Enkele weken later word ik wakker in het ziekenhuis."

De Preter heeft een zeer zware hersenbloeding gehad, is in coma twee maal geopereerd en een deel van haar schedel is weggenomen om de druk in haar hoofd te verminderen. "Ik besef dat ik door het oog van de naald ben gekropen. Het mag een wonder heten dat ik er nog ben. Redelijk intact. Behalve dat ik terug moet leren stappen, zelfstandig leren eten, lezen, telefoneren,... alles eigenlijk." 

Even later krijgt ze echter de horen dat de oorzaak van de hersenbloeding een hersentumor is. Ze moet beslissen of ze de tumor laat verwijderen tijdens een risicovolle hersenoperatie, daarna volgende 7 weken bestraling en chemotherapie.

"Een van de zwaarste managementdossiers"

"Mijn kankerdiagnose is een van de zwaarste managementdossiers die ik voor me heb gekregen", stelt De Preter. Na een "second opinion" beslist ze om de tumor te laten verwijderen. Haar schedel wordt tijdens dezelfde operatie "gerestaureerd". "De controlefreak in mij moet loslaten, maar ik heb alle vertrouwen in mijn neurochirurg. De operatie verloopt goed, en zoals vooraf afgesproken gaat de chirurg voor maximale verwijdering. Dat betekent dat ik vanaf nu visueel gehandicapt door het leven ga. Autorijden mag niet meer, lezen is moeilijk want mijn hersenen vormen de linkerhelft van het beeld niet meer. Daarna begint de uitputtende slijtageslag van chemo en bestraling. Verstand op nul en uitkijken naar een week Zwitserland met het gezin." 

De Preter blijft niet bij de pakken zitten. In Zwitserland waagt ze zich zelfs aan het skiën en terug thuis werkt ze verder aan haar fysieke conditie en mentale gezondheid. "Ik ontdek dat ze samen gaan. Bezig zijn en bewegen brengt rust in mijn hoofd. Want nu ik de eerste kuur goed heb doorstaan, wacht een tweede chemokuur van zes maanden en daarna stap ik in een studie met immunotherapie." 

VRT loslaten is "rauwe, meedogenloze kant van kanker"

Bij de openbare omroep wordt De Preter als gedelegeerd bestuurder ad interim eerst vervangen door Willy Wijnants. Daarna volgt Leo Hellemans haar definitief op. 

"Mijn functie loslaten is een heftig en lang rouwproces", zegt De Preter. "CEO zijn van de VRT is een fantastische job, in een fantastische organisatie die bulkt van het talent. Dat ik dit na 3 jaar in functie, en na een carrière van 25 jaar moet loslaten is die andere rauwe, meedogenloze kant van kanker. Niet alleen je gezondheid wordt aangevallen, ook je identiteit en wat je opgebouwd hebt. (...) Kanker heeft me het inzicht gegeven dat "iets betekenen" vele waardevolle invullingen kan hebben die niets met status of publieke erkenning te maken hebben."

Visuele handicap is vervelende metgezel

De Preter heeft, naast haar visuele handicap, nog steeds last van vermoeidheid en concentratieproblemen. Het is een vervelende metgezel geworden.

Kanker verplicht je in het nu te leven, benadrukt De Preter. "Piekeren over het waarom, over wat je te wachten staat, helpt je niet vooruit. Je wordt er alleen maar depressief van. Mijn kansen op genezing zijn amper tien procent. Je moet je daar rationeel bij neerleggen en tegelijk niet wanhopig worden. Overleven kan alleen door elke dag te begroeten als een geschenk en voluit te genieten. Ik ben echt trots op onze gezin en op hoe wij ons hier samen doorslaan. Ik zeg vaak aan mijn man: "Dit is klote, maar ik vind dat we het goed doen." Kanker is volgens mij de ultieme relatietest."

De getuigenis van Sandra De Preter kunt je hier lezen en staat ook in de aprileditie van "Leven", het magazine van Kom op tegen Kanker en in "Het kanker perspektief" van Erik Van Vooren, een boek over leven en werken na kankerdiagnose waarin 20 leidinggevenden aan het woord komen die kanker in de ogen keken.

Bron: deredactie.be