Achter de schermen bij Simon Hendrickx

Het was op louter twee weken dat ik voor het eerst van Belgodyssee hoorde, het formulier instuurde en geselecteerd werd. Een rollercoaster met een driedubbele looping in een looping. Gelukkig hadden Basile, mijn Waalse teamgenoot, en mezelf net een weekje extra tijd om alles binnen te laten komen. Maar ook om onszelf mentaal en fysiek voor te bereiden. Twee weken lang zou NMBS mijn beste vriend zijn en rust iets zijn dat ik ooit in een ver verleden kende.

Een rollercoaster met een driedubbele looping in een looping.

Het werkelijke avontuur begon op een uitzonderlijk mooie maandag voor België. Bij RTBF werden we verwacht ons thema op tafel te zwieren. Van tevoren hadden we een ruim idee over wat we het zouden willen doen, met de nadruk op ‘ruim’. Gevolg: tot zeven uur ’s avonds zochten we het hele wereldwijde web af naar een jonge start up. Die moest ons ten eerste interesseren en ze moesten tijd hebben om ons te woord te staan. Stilaan begonnen puzzelstukjes hun plek in het grotere plaatje te vinden. Zo belandden we uiteindelijk bij CitizenLab, een jong initiatief dat burgers warm wil maken zich te mengen in wat er gebeurt in hun gemeente of stad. Aan de hand van een online platform kunnen zij ideeën op tafel gooien.

Het waren twee helse dagen, maar tegelijkertijd zeer leerrijk. In die korte periode heb ik al eens kunnen proeven van wat het betekent een journalist te zijn. En het smaakte goed.

Eens het thema vaststond, ging het snel. Basile regelde de afspraken die in het Frans geregeld moesten worden, ik die in het Nederlands. Als er iets was dat we toen wisten, was dat het die donderdag een dag van lange adem ging zijn. Op de ochtend van die bewuste donderdag, werden we om 9u in Luik verwacht voor ons eerste interview. Om vrijwel meteen na het interview de trein weer naar Brussel te nemen en ’s avonds door te gaan naar Vilvoorde. Ook de dag nadien zaten we op de trein richting Vilvoorde, waar de immer sympathieke Fatima ons alle hoekjes van de stad toonde. In alle eerlijkheid, het waren twee helse dagen. Hels, maar tegelijkertijd zeer leerrijk. In die korte periode heb ik al eens kunnen proeven van wat het betekent een journalist te zijn. En het smaakte goed.