Soapstone: een ode aan het belang van voorbeelden

Begin jaren negentig was iederéén fan van een band in Gent: Soapstone. "Ze droegen wat van alles in zich", weet Jan Delvaux. "Rock, blues, maar ook grunge. En er was het grote wapen: de soulstem van zanger Tom Derie. Dat klonk ongelofelijk."

Bekendste toetsensolo

Pianist en toetsenman van Soapstone, Anton Janssens, zorgde later ook voor de langste, bekendste en misschien beste toetsensolo in een Belgisch nummer:

Het zorgde - dik tegen de zin van Tom Barman - voor een vergelijking met The Doors. 

Ook haalde Janssens er de manager Christoffel Cocquyt bij, die een eerste platencontract regelde. Ze hoopten om Chris Goss als producer erbij te halen. Hij was toen absolute cultheld en godfather van de stonerrock, maar hij weigerde. 

In het zog

In 1997 hield Soapstone er na interne strubbelingen en twee platen mee op. Ze lieten wel een indruk na en in hun zog kwam een nieuwe jonge band op:

Er wordt gezegd dat het eerste optreden van Soulwax plaatsvond in café Het Gebroken Oor, van Staf Derie van Soapstone, al bestaat daar ook discussie over. 

Ode aan voorbeelden

In ieder geval, Soulwax krijgt Chris Goss wel zover om met hen samen te werken. Die zette de pure rockgroep op weg naar een geheel nieuwe sound:

Zo is deze Dikke Delvaux een ode aan het belang van voorbeelden. "Je kan niet zeggen zonder Soapstone geen Soulwax, maar er zijn toch belangrijke contaten geweest", besluit Delvaux.