Sofie: "Ik rook non-stop uitlaatgassen, ook al waren er geen auto’s te bespeuren"

Leven in een wereld die stink naar rottigheid en de dood. Dat is het verhaal van Sofie. In maart 2020 werd ze plots ziek. Ze testte positief op corona. Naast moeheid en spierpijn, verloor ze haar geur- en smaakzin. Eerst rook ze niets, dan rook ze geuren die er helemaal niet zijn en nu roepen geuren die daarvoor bevredigend waren, vooral walging op. De meeste dingen stinken. En dat heeft ook invloed op haar smaakzin. 
"Nadat ik weer kon ruiken, rook ik dingen die er niet zijn. Bij mij waren dat uitlaatgassen. Je staat daarmee op en je gaat daarmee slapen. Ik kreeg op een bepaald moment tranen in mijn ogen van de stank, maar die geur was er niet echt. Dat is echt je fantasie."
"Daarna werden geuren vervormd, naar walgelijke geuren. Je vertoeft dus eigenlijk in een wereld van stank. Overal waar ik nu kom, ruikt het naar dood en rottigheid."
Eten is ook moeilijk. De basissmaken zoet en zout kon Sofie na acht weken opnieuw ervaren. Later ook bitter en zuur. "Maar de meeste dingen smaken walgelijk, zoals groenten en fruit, dat eet ik zo goed als niet meer. Vooral knofloof, ajuin, prei, vlees, alcohol, chocolade, kruiden en koffie kan ik echt niet meer eten. Als iemand koffie drinkt in mijn nabijheid, dan moet ik naar een andere ruimte gaan. Ik kan niet verblijven in een ruimte waar koffie gedronken wordt, omdat de geuren zo indringend zijn. "