"Sommigen vinden het vervelend dat hun navigator met een Hollands accent praat, maar ik ben daar dol op"

Beste luisteraar,

Mijn vrouw en ik hebben deze lente een nieuwe auto gekocht. Een nieuwe auto, een nieuw geluid! Dus ook een nieuwe navigatiestem: tevoren hielp een Nederlandse meneer ons de weg te vinden, nu een Nederlandse mevrouw. Zij is beleefder dan hij, want ze zegt geregeld alstublieft. Al kun je, met wat kwaaie wil, in dat woord ook korzeligheid proeven, zo van 'vooruit, doe het, ik zeg het geen tweede keer!'

 Sommigen vinden het vervelend dat hun navigator met een Hollands accent praat, maar ik ben daar dol op.

Niet alleen omdat het elke banale autorit een exotisch tintje verleent, ook omdat het altijd weer een potentiële bron van vermaak is. De Hendrik Consciencelei wordt bijvoorbeeld Consjanslei. Sjans als in sjans hebben. Wat, zoals u weet, niet alleen chance hebben betekent, maar ook touche hebben. Oftewel: succes bij het flirten. Enfin, bij het fleurten...

Je moet er met zo'n hulpje in de auto wel je gedachten bij houden. Toen m'n vrouw en ik in Noord-Frankrijk rondreden, bleek de stad Lens voor de gelegenheid lens te heten; en Roubaix leek de navigator niet te kennen, hij noemde deze Franse stad Robaais – ik verzin het niet. Gelukkig herinnerde ik me een radioverslag van Jan Wauters uit de ronde van Frankrijk, waarin hij de aloude Vlaamse namen van Noord-Franse plaatsen had opgesomd, en zo konden we het raadsel alsnog oplossen. Tijdens onze terugrit wou de stem dan weer met alle geweld dat we richting Caen reden, een stadje in Normandië waar we echt niks te zoeken hadden, en het heeft een stief kwartiertje geduurd voor mijn vrouw en ik snapten dat de spreker Gand bedoelde, en ja, toen was het makkelijk: Gand is gewoon Gent, maar dan in 't Frans!

Soms denk ik: waarom neemt zo'n producent van navigatiesystemen niet 'ns iemand in de arm die er verstand van heeft, dat kan toch niet zoveel kosten?

Maar dan besef ik weer hoezeer dit de amusementswaarde van het product zou schaden, 't zouden saaie autoritten worden...

En dat mijn navigatiemevrouw, als ze zegt dat ik de loop van de weg moet volgen, die loop uitspreekt zoals het Duitse woord voor gebladerte (Laub), dat zie ik als een mooie kans om te oefenen in iets waar we allemaal te weinig van hebben, namelijk verdraagzaamheid tegenover wat ons vreemd en ondoorgrondelijk voorkomt.

Verder blijf ik het Jan Wauters kwalijk nemen dat hij er niet meer is.

De hele week is het middagjournaal van Nieuwe Feiten in handen van Bavo Claes.