De toestand is hopeloos maar niet ernstig
"Soms lees ik op het gezicht van voorbijgangers ‘diplomavervalser’"
zo 14 feb. - 5:58
Zowat dagelijks waaien er via diverse media berichten binnen over Sihame El Kaouakibi. Niet zo lang geleden werd ze door diezelfde media voorgesteld als Antwerpenaar van het jaar, rolmodel, Beyoncé van de VLD, sociaal ondernemer en nog veel meer. Men kon het niet zo mooi bedenken, of het ging over Sihame. Zo uniek was ze. Zo 'anders'. Een goudhaantje, waar andere partijen ter linkerzijde jaloers op waren. Met Sihame had men een dam opgeworpen tegen extremisme. Extremisme uit Vlaamse hoek maar evenzeer uit allochtone hoek. Zowaar een unicum, zo dacht men.
Ik wil het hebben over de manier waarop men in Vlaanderen omgaat met 'gekleurde exoten'.
Verbijsterend is echter de berichtgeving van de laatste weken. Voor mij is dit weer even erg pijnlijk, een oude wonde wordt opengescheurd. Ik heb een gigantische 'AHA-Erlebnis'. Men heeft de bazooka weer bovengehaald.
Net als destijds bij mij, wordt ze nu langs alle kanten bestookt, veroordeeld, kapotgemaakt nog voor er maar één rechter een oordeel heeft geveld over de zaken die men haar verwijt. Ik wil het voor alle duidelijkheid niet hebben over wat men haar aanwrijft. Ik wil het hebben over de manier waarop men in Vlaanderen omgaat met 'gekleurde exoten'.
Perfect zijn ze wanneer ze in het hokje passen dat men voor ogen heeft, maar hou je vast wanneer er krassen komen op dat model.
Ook buiten de politiek valt het op dat men de twee maten en twee gewichten regel hanteert.
Dat mooie, talentrijke allochtone vrouwmens, die toch zo anders was dan al die anderen, is nu bij het grof huisvuil gezet. Ook dat is niet nieuw, van het ene uiterste naar het andere, zo van 'zie eens wat ze kunnen' versus ‘ze deugen toch niet’ . En zo bevestigt men, al dan niet moedwillig, een vrij courant beeld dat Vlaanderen heeft over minderheden, dat ze toch wat anders zijn, onbetrouwbaar zelfs. Sommigen hoor ik nu luidop lachen in hun vuistje...
Ook buiten de politiek valt het op dat men de twee maten en twee gewichten regel hanteert. Hoe lang heeft men Lukaku niet verguisd bij de kleinste fout die hij op het veld maakte ? Terwijl hij ondertussen de topschutter aller tijden is. Soms vraag ik me af of dat toch niet typisch Vlaams is.
Mijn punt is eigenlijk dat 'kleurrijke exoten' de Vlaamse goegemeente op de één of andere manier angst blijven inboezemen. We hebben nog steeds de handleiding niet gevonden. We schieten nog steeds in een gigantische kramp.
Binnengehaald door de partijtop en vervolgens door diezelfde partijtop gedumpt.
Ik wil het nog even hebben over mijn aha-erlebnis.
Net als ik toen, is Sihame een 'nieuwkomer' in de politiek, zonder roots in de partij, zonder dekking door de basis. Binnengehaald door de partijtop en vervolgens door diezelfde partijtop gedumpt. Is dat een afrekening met de vorige voorzitter en bij uitbreiding met het progressieve verhaal van de VLD? Of heeft het te maken met de nieuwe 'centrum koers' die de N-VA wil varen en heeft men te veel angst voor stemmenverlies ter rechterzijde? Ik weet het even niet. Nu ik het toch even over N-VA had: al opgemerkt hoe men daar de rangen sluit rond mandatarissen die wél politieke verantwoordelijkheid droegen en hoe men die uit de wind blijft zetten?
Ik mocht destijds op geen enkele vraag van journalisten ingaan, in opdracht van God, wijlen Steve Stevaert. Ondertussen sprong de mainstream pers als een moordlustig dier op verhalen die men had gelanceerd. Ze roken bloed.
De schade was onoverzichtelijk. Ik moest weg. Verdwijnen.
En ik kon me daar niet meer tegen verdedigen en ik bleef zwijgen. Ik had immers beloofd dat ik niet zou praten. Wanneer het zwart op wit op de voorpagina's van bladen en in andere media verscheen, was het veel te laat. De schade was onoverzichtelijk. Ik moest weg. Verdwijnen. Onderduiken. Een ware crimineel, die maandenlang zelfs niet meer durfde buiten komen uit angst voor de boze blikken en het gefluister. Dat gebeurt tot op vandaag nog af en toe trouwens: 'die Marokkaanse die loog over haar diploma'. Soms lees ik op het gezicht van voorbijgangers ‘diplomavervalser’.
Het achtervolgt je. Zelfs tot op GOOGLE. Onuitwisbaar is dit. En dan zwijg ik nog over de impact dat dit had op mijn toen nog jonge dochters en op mijn professionele carrière na de politiek. Wie werkt er nu samen met een bedrieger? Waar rook is, is vuur.
Maar intussen gaat het ver van de schijnwerpers buiten de politiek erg goed met me.
Toch maak ik me bij deze de volgende bedenking: wie is crimineel in deze ?
Dat laat ik aan jullie over.
Beluister hier de column van Anissa Temsamani.
Ontdek ook de andere columns uit de uitzending:
"Gelukkig kwamen er net voor de zomer coronaversoepelingen, met kleinschalige optredens als culturele reddingsboei"
"Tijd is ons hoogste goed geworden dat onder geen beding verspild mag worden"
"Van witte vlaggen en applaus is al lang geen spoor meer"
