Studenten schilderen kunstwerken Sol LeWitt op muren van Joods Museum Brussel: "Vermoeiend, maar heb me rot geamuseerd”

Charlotte Perin (23) zit in haar 3e bachelor aan de LUCA School of Arts in Brussel. Samen met 13 andere kunststudenten heeft ze er een intense periode opzitten. Ze tekende en schilderde mee aan de expo in het Joods Museum in Brussel met werk van de Amerikaanse kunstenaar Sol LeWitt. “Het was heel precies, je moest heel voorzichtig zijn,” zegt Perin.

Sol LeWitt is wereldbekend voor zijn minimalistische, geometrische werken, heel kleurrijk of in zwart-wit. Over de hele wereld maakte hij “Wall Drawings”, enorme muurschilderingen die maar beperkte tijd bleven bestaan.

Sol LeWitt overleed in 2007 maar zijn werk leeft voort. De ontwerpen worden nog steeds uitgevoerd, volgens een precies draaiboek, onder supervisie van experts, zoals muzikanten die een partituur vertolken. De vereisten zijn streng. Zelfs de ondergrond waarop de muurschilderingen worden aangebracht moet voldoen aan bepaalde kwaliteitseisen.

Ik heb heel veel potloden nummer 6H geslepen

Charlotte Perin kan ervan meespreken. Ze werkte maar liefst 14 dagen aan één enorme tekening: Wall Drawing #138. Die werd 50 jaar geleden al eens uitgevoerd in een galerie in Brussel, onder meer door kunstenares Lili Dujourie. Nu is het duizelingwekkende werk te bewonderen in het Joods Museum in Brussel. Het is een witte wand, waarop met potlood een enorm aantal cirkels, bogen en rasters is getekend, als een ondoordringbaar web van kruisende lijnen.

Twee weken lang klom Charlotte stelling op en stelling af, “tot de zolen van haar schoenen vielen”. Uiterste concentratie was geboden: “Ik mocht de muur enkel met een potlood aanraken. Ik moest kleine puntjes zetten, heel stressvol, beginnend in het centrum en dan naar de randen. We moesten werken met materialen die we hier zelf hebben gemaakt, zoals houten passers. De enige potloden die we gebruikten waren 6H. Ik heb er heel veel moeten slijpen, want na het tekenen van elke grote boog moest ik een nieuw potlood aanreiken."

Charlotte Perin: “Als je heel dicht bij de muur staat kun je patronen zien. Je ziet elke cirkel en dan verandert die van beweging. Van dichtbij is het heel vloeiend.”

“Ik werd er wel duizelig van,” lacht Charlotte. "De muur is niet 100 procent vierkant, we moesten eerst het centrum bepalen, koorden spannen, ze weghalen, opnieuw spannen, punten zetten, nieuwe passers maken. Heel veel herhaling.”  

Een foutje is snel gemaakt in zo’n complexe tekening. Dat moesten de studenten zo snel mogelijk melden en corrigeren. “Een potloodveeg? Niet gommen, maar wegkrassen met een scheermes.” Op Charlottes laatste werkdag ging het mis en morste ze cola op de hagelwitte wand. Gelukkig is alles weggepoetst en is het “coke-incident” snel vergeten.

In de zaal ernaast werkte Charlotte ook mee aan de reusachtige kleurrijke wandschildering Wall Drawing #780 met centraal een zespuntige ster. De kleuren zijn wat gedempt. De studenten moesten ze aanbrengen met in verf gedrenkte stukken stof. Ook dat ritueel is nauwkeurig beschreven door Sol LeWitt zelf: eerst stempelen, dan vegen. “En rood op grijs geeft niet hetzelfde als grijs op rood.”

Er was een goeie vibe

Voor Charlotte Perin was het een onvergetelijke, maar heel intense ervaring: “Op den duur droomde ik van puntjes die ik verkeerd zette!” De band met de andere kunststudenten was prima en de twee buitenlandse experts die het tekenteam begeleidden waren als “papa’s”. Charlotte zorgde voor de muziek; op tijd en stond werd er friet gehaald. “Er was een goeie vibe.”

Zelf schildert Perin heel anders, “figuratief, kleurrijk, veel zelfportretten, dino’s, haaien”. Van haar stage met Sol LeWitt steekt ze veel op: “Ik plan nooit mijn werken op voorhand, terwijl hier alles precies voorbereid is. Dat wil ik wel toepassen; dat ik mijn schets helemaal af heb voor ik aan het schilderij begin. En misschien ga ik nu ook wel met meer lijnen werken.”

Beluister de reportage van Kristien Bonneure via Radio 1 Select. 

Bron: vrtnws en 'De Ochtend'.