“Subsidies hangen als een zwaard van Damocles boven elk cultureel project”

“Er is te weinig werk en iedereen is bezorgd of hij zijn job nog kan uitoefenen zonder compromissen.”  Mensen uit de theater-en filmwereld beginnen zich te heroriënteren en zoeken naar alternatieven, vertelt Kyoko.  “Ze beginnen een  ‘bed and breakfast’, starten met coachings, worden meubelmaker, …”

Dat komt volgens haar door een terugval in subsidies.

In 2009 kreeg nog 54% van de aanvragers een subsidie. Op dit moment is dat cijfer gehalveerd, zegt Kyoko. “Je moet dus al een heel sterk dossier hebben om kans te maken op een subsidie. Er is dus een constante bezorgdheid.”

Ik ben één van de weinigen die niet mag klagen

Gelukkig hoort Kyoko bij de gelukkigen die wel subsidies krijgen. Ze kreeg 73.000 euro voor haar jongste project Misconnected, de hoogste uitgekeerde subsidie aan een individuele kunstenaar.

Kyoko was ervan overtuigd dat Misconnected niet kon bestaan zonder subsidies. “Er kwam veel techniek kijken bij het project en er waren bovendien geen ticketinkomsten.”

Ze verwijst tenslotte ook naar Wouter Hillaert. Volgens hem zou er maar een klein bedrag nodig zijn om alle projecten te kunnen steunen. Kyoko pleit er dus voor om elk project te subsidiëren dat door de commissie goed bevonden wordt.