Sven & Hendrik spraken met de president van het Europees Hof van Justitie in Luxemburg
wo 1 dec. - 8:30
Politici die mooie en dikke verdragen afsluiten, moeten compromissen sluiten. Er moet veel water bij de wijn! Een verdrag is vaag gehouden. Bewust vaag! Om niemand voor het hoofd te stuiten. Want wat Frankrijk wilt, is niet noodzakelijk wat Estland wil. En wat Zweden voor ogen heeft, willen de Italianen dan weer niet. Maar als het opeens concreet wordt, komen de problemen naar boven. Wie moet het dan oplossen? Tja, de rechters van het Europees Hof van Justitie.
Koen Lenaerts is president van het Europese Hof van Justitie. In zijn job moet hij water en vuur zien te verzoenen. Wikken en wegen, wikken en wegen, het zit er bij hem ingebakken: “Twee standpunten kunnen mijlenver van elkaar staan, maar in hun oorsprong stammen ze van dezelfde gedachte. En elk standpunt heeft evenveel waarde. Als rechter moet je daar dan een beslissing in nemen.”
“Een rechter is eigenlijk een student", gaat Lenaerts verder. "Maar een student in de zin van, ‘iemand die studeert om steeds dichter te komen bij de kern van waar het echt om draait’. Iemand die denkt alles te weten, die oefent best mijn taak niet uit."
"Je moet kunnen luisteren, harmonie nastreven, tussen zeer uiteenlopende standpunten die ter goeder trouw door elke betrokkene worden ingenomen. En de Europese integratie is dát! Dat zijn zeer uiteenlopende geschiedenissen, volkeren, tradities, culturen, religies, opvattingen, talen, … maar men zegt: en toch! En toch hebben wij veel meer dat ons bindt, dan splijtzwammen die ons scheiden. Wij kunnen verschillende zaken sámen doen.”
