Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

Culture Club

Theatermonoloog van Jozefien Mombaerts vraagt meer begrip voor zelfmoord: “Ik denk dat we heel weinig van elkaar weten"

ma 7 jun. - 11:51

In de monoloog ‘Een Pleidooi voor Zelfmoord’ kaart Jozefien Mombaerts een controversieel thema aan. Het gaat over een jonge vrouw die ongelooflijk graag wil kunnen leven en tegelijk continu in dialoog is met de gedachte aan de zelfgekozen dood. “Ondanks het feit dat het zo aanwezig is, heb ik het gevoel dat het gesprek daarover totaal afwezig is” zegt Jozefien Mombaerts in ‘Culture Club’.
Jozefien Mombaerts

“In het stuk volg je de stream of consciousness van een jonge vrouw die kampt met zelfmoordgedachten” vertelt Jozefien Mombaerts in ‘Culture Club’. “Tegelijkertijd krijg je ook haar growing up story. Er passeren verschillende personages uit haar jeugd, maar ook mensen tegen die ze tegenkomt in ‘De Stichting van de Vrijwillige Dood’, een hotel.”

Mombaerts: “Het is een mooi hotel op een mooie plek met een mooie tuin en mooie kamers. Maar die plek heeft ook iets theatraals. Ze laten mensen inchecken (of uitchecken) en schotelen hen verschillende opties voor van hoe je zou kunnen sterven. Er zijn ook verschillende rituelen om afscheid te nemen van het leven en erover te reflecteren. Er is bijvoorbeeld een kamer van de laatste zucht, waar je één herinnering of één object mag achterlaten. Je ontmoet er lotgenoten.”

Bekijk de trailer via vimeo

(lees verder onder de foto)

Jozefien Mombaerts en Joeri Cnapelinckx (© Phile Deprez)

Jozefien Mombaerts en Joeri Cnapelinckx (© Phile Deprez)

“Ik denk dat we heel weinig van elkaar weten”

Zelf kampte Mombaerts ook met zelfmoordgedachten. “De ene keer heel heftig vanuit een emotionele belevenis. Ik wou echt weg.' Maar ook het opeisen van zelfbeschikkingsrecht is voor haar belangrijk: “Het is mijn leven, als ik beslis om ermee te stoppen moet ik dat ook mogen, zonder mij schuldig te voelen, of zonder verantwoording af te leggen aan anderen. Ik ben er zowel op ethisch als emotioneel persoonlijk vlak al lang en vaak mee bezig geweest.

Toch associëren veel mensen haar niet met donkere gedachten. “Mensen zeggen vaak tegen mij: ‘Jij? Je bent zo vrolijk en positive minded!’’, en dat is ook zo. Maar dat wil niet zeggen dat het niet af en toe zwaar kan zijn, en dat je de doodsgedachten niet af en toe kunt koesteren, of daarmee kunt flirten. Ik denk dat we heel weinig van elkaar weten.”

Mombaerts kent ook mensen die uit het leven stapten, of mensen die achterbleven na een zelfdoding. “Ondanks het feit dat het zo aanwezig is, heb ik het gevoel dat het gesprek daarover totaal afwezig is.”

Expliciete titel

Je kan er niet omheen: de titel van het stuk is erg expliciet, en werd Mombaerts ook vaak afgeraden. Maar dat was een bewuste keuze, vertelt ze: “De reden waarom ik het ‘Een Pleidooi voor Zelfmoord’ noem, is omdat ik het gevoel heb dat er maatschappelijk een pleidooi voor zelfmoord wordt gevoerd: er is te weinig zorg of dialoog over moeilijke thema’s. Daardoor heb ik het gevoel dat we soms bijna gedwongen worden in situaties die onmenselijk zijn, waardoor je ook heftige keuzes maakt. Men interpreteert dat dan alsof ik op de barricades wil gaan staan en mensen wil aanmoedigen tot zelfdoding, wat niet zo is, en wat de voorstelling zeker niet doet. De voorstelling wil wel een ode zijn aan al die mensen die zichzelf van het leven beroofd hebben. Als een soort respectbetuiging: waarschijnlijk had je een reden, en hebben we je niet gehoord, of hebben we je niet gezien.”

De voorstelling is niet heftiger dan de titel.

“Veel mensen reageren op de titel, wat ik belangrijk vind, omdat er zo toch een soort dialoog ontstaat. Sommige mensen die er heel kortbij staan of die zich heel verbonden voelen met de thematiek, beslissen ook om niet te komen kijken naar de voorstelling, omdat het zo helder is in de titel waar het over gaat. En dat is ook goed, want ik wil niemand overvallen. Als ik het ‘kousenvoetenkermis’ had genoemd, zaten er misschien mensen in de zaal die achteraf gechoqueerd zouden zijn. Maar ik denk dat op dit moment niet mogelijk is, want de voorstelling is niet heftiger dan de titel.”

Beluister het gesprek met Jozefien Mombaerts in ‘Culture Club’ via Radio 1 Select

Meer info over de voorstelling vind je via kopergietery.be

Lees ook:

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet