Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

De toestand is hopeloos maar niet ernstig

"Toen de huisbaas kwam vertellen dat ook wij hier weg moeten, kwamen de tranen van diep. Dertien jaar diep"

zo 11 apr. - 7:50

Regisseur en schrijfster Lara Taveirne woont en schrijft al dertien jaar in een eenvoudig huisje op een dijk, ergens in de buurt van Brugge. Kwam er aan als stadsmus en werd in geen tijd een ‘plattelandskauw’. Zo zegt ze het zelf. Ze schreef een column die ze liever nièt had hoeven te schrijven, nl. over het feit dat ze na 13 jaar haar huis uit moet.
Lara Taveirne

Toen ik mijn moeder mijn nieuwe onderkomen liet zien, begon ze te huilen.
Het dak was naar beneden gekomen.
De noordwestenwind waaide door de ingegooide ramen.
En aan het plafond dansten stofwebben.
‘Maar het is wel gratis’, zei ik, zwierend met de grote sleutel,
die de eigenaar was komen brengen,
opgelucht dat er weer iemand in het huis wilde wonen.
De leegstand kostte hem handenvol geld.

In de afgelopen dertien jaar ben ik veranderd. Van stadsmus naar plattelandskauw.

Dertien jaar geleden staken we de sleutel voor de eerste keer in het slot.
Nu moeten we de sleutel teruggeven.
Alleen symbolisch.
Want de sleutel zal niet meer passen.
Het huis wordt plat gegooid.
Er komt een villa in de plaats.

In de afgelopen dertien jaar ben ik veranderd.
Van stadsmus naar plattelandskauw.
Van luxepaardje naar arm schaap.
Hoogzwanger stond ik hout te klieven in de sneeuw.
Zat ik borstvoeding te geven naast een kachel die maar niet wilde trekken.
Mijn man ging ’s nachts op zolder de pannetjes regenwater legen.
Was ik niet zo verliefd op hem
en op de boomgaard in de lente,
ik had het misschien veel eerder opgegeven.

Het eerste woord van mijn zoon was vuur. Een jaar later wist hij hoe je het moest maken.

Maar ik was niet de enige die veranderde.
Mijn kinderen groeiden uit tot een eigen soort.
Het eerste woord van mijn zoon was vuur.
Een jaar later wist hij hoe je het moest maken.
Er bestaat niet één instagram-waardige foto van hun kindertijd.
Met vuile smoelen staan ze in veel te grote skipakken in het kippenhok.

Toen ze naar de kleuterschool moesten,
kocht ik voor allebei een paar schoenen.
Doodsbang zaten ze naar hun eigen voeten te staren.
Ik besloot dat de overgang naar de echte wereld ook stap per stap mocht.
Met bemodderde regenlaarzen waggelden ze de klas binnen.

Maar ook het hol van Pluto bleef niet stilstaan.
Boerderijen veranderden in villa’s.
Op de oprijlaan pronkten ineens dure auto’s
en de koeienstal werd een glazen poolhouse.

Toen de kinderen, net als de nieuwe buren, droomden van een zwembad, staken ze hun strandschepjes in de grond.

Toen de kinderen,
net als de nieuwe buren,
droomden van een zwembad,
staken ze hun strandschepjes in de grond.
Tijdens hun middagdutjes groef hun vader verder.
Ik herinner me het zweet op zijn rug
elke keer hij de spade diep in de kleigrond stak.
Hij kreeg er geen beetje dankbaarheid voor terug.
Want onze kinderen geloofden dat ze in hun dromen hadden verder gewerkt.
Ik herinner me hun eerste duik.
Met bandjes om de armen door het modderige water.
Erna legden ze zich te drogen op het dak van golfplaten.
The poolhouse.

Ook de bewoners zijn veranderd.
Ze komen nooit op bezoek. 
Ze weten niet tot waar het water kwam bij de overstromingen.
Ze kennen de verhalen niet.
Van zigeuners en palingstekkers.
Van de eindeloze zomers in het hoge gras.

Toen de huisbaas kwam vertellen dat ook wij hier weg moeten. Kwamen de tranen van diep. Dertien jaar diep.

Mijn lievelingsbuurman kent ze wel.
Elke maandag komt hij ze vertellen.
Zestig geleden is hij hier geboren.
Hij had hier ook willen sterven.
Maar zijn huis is nu een miljoenenproject.

Toen de huisbaas kwam vertellen
dat ook wij hier weg moeten.
Kwamen de tranen van diep. Dertien jaar diep.
Alleen mijn dochter hield zich flink.
‘En de bomen’, vroeg ze, ‘hoe nemen we de bomen mee?’

Beluister de column van Lara Taveirne voor 'De toestand is hopeloos, maar niet ernstig' via Radio 1 Select.

Ontdek ook de andere columns uit deze uitzending:

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet