Tom Saintfiet: "Na Afrika Cup zouden we als helden worden ontvangen, maar vliegtuig kwam niet"

Spelers gemotiveerd met video's van Europees kampioen Griekenland

Dat Gambia de kwartfinales tegen Kameroen bereikte op de Afrika Cup was een stunt en een complete verrassing. In 'De Tribune' vertelde Tom Saintfiet dat hijzelf en zijn spelers dat toch anders zagen.

"Iedereen was ontgoocheld na de nederlaag tegen Kameroen. Spelers zaten te wenen op het veld en ik heb dagenlang een pijnlijk gevoel overgehouden aan de nederlaag. In ons hoofd was het toernooi echt een week te vroeg gedaan."

Saintfiet had vooraf toch gezegd dat Gambia als debutant op de Afrika Cup naar het toernooi ging om te leren? "Naar de buitenwereld zei ik dat, dat klopt."

Intern vertelde de trainer een ander verhaal, verklapte hij. "Binnen de groep spraken we uit dat we voor de titel gingen. We wisten wel dat die ambitie eigenlijk niet realistisch was, maar zo hebben we stelselmatig het zelfvertrouwen opgebouwd in de groep."

Binnen de spelersgroep spraken we uit dat we voor de hoofdprijs gingen.

"We toonden video's van de eindzeges van Denemarken in 1992 en Griekenland in 2004 op het EK en van Zambia op de Afrika Cup in 2012. Allemaal onverwachte kampioenen."

Geen feestelijke ontvangst in Gambia

In de uren en dagen na de uitschakeling werd in Gambia vol ongeduld gewacht op de spelers van de nationale ploeg. Een heldenontvangst was voorzien, maar kwam er niet.

Zeker niet voor Tom Saintfiet. Door omstandigheden kreeg hij de enthousiaste Gambiaanse fans in hoofdstad Banjul niet te zien. Wel zijn grootste fan in zijn woonplaats Mol.

"We dachten na de uitschakeling op zaterdag dat we zondag naar Gambia zouden vliegen en dat er een huldiging zou zijn. Zo werd het ons ook verteld."

"Alleen, zondag zaten we te wachten op een vliegtuig en hetzelfde scenario op maandag. Het leek wachten op Godot. Ik had al een vliegticket om maandagavond naar België te vliegen, maar de voorzitter zei me dat ik absoluut mee moest naar Gambia."

"Uiteindelijk vertelde de voorzitter dat het 95 procent zeker was dat we dinsdagmorgen zouden vliegen. Dus ik besloot nog te wachten, maar dinsdag was er op de middag nog altijd geen vlucht en heb ik een ticket naar België geboekt. Daar wachtte mijn vijfjarige dochter op me."

"Een paar uur later op dinsdag kwam er dan toch een vlucht, maar ik ben niet meer van gedachten veranderd."

"Eto'o vroeg mij om een foto"

Een feestelijke ontvangst in Gambia kwam er dus niet voor Tom Saintfiet, maar hij maakte wel iets anders mee wat weinig mensen kunnen zeggen. Samuel Eto'o, sinds kort voorzitter van de voetbalbond van Kameroen, vroeg Saintfiet om een foto.

"Samuel Eto'o had gevraagd om een gesigneerd shirt van al onze spelers. Waarom weet ik niet, maar ik ben het hem zelf gaan overhandigen en toen vroeg hij om een foto met mij en het shirt."

"Ik sta met veel mensen op de foto ondertussen, maar met een grootheid als Eto'o is het toch altijd een extra eer."

"De spelers kwamen uiteindelijk 's nachts aan en de festiviteiten bleven door het late uur beperkt."

Nooit een kans in België

Dat hij nooit trainer is geweest in het Belgische profvoetbal en zijn geluk als coach enkel in het buitenland heeft beproefd, noemt Tom Saintfiet zelf een kwestie van geen andere keuze.

"Ik heb wel gesolliciteerd bij clubs als Cercle Brugge, Beveren of STVV, maar dan kreeg ik vaak te horen dat ik het Belgische voetbal niet goed genoeg kende omdat ik al te lang in het buitenland had gewerkt. Waarna ze dan een Spanjaard of een Israëliër aanstelden, die nog nooit in België was geweest en de taal niet sprak."

"Dat is een beetje een rode draad in mijn carrière, maar op dit moment ben ik best tevreden met wat ik heb bereikt. Al zal het altijd een blinde vlek blijven als ik die kans nooit krijg."

Bron: sporza.be en 'De Tribune'

Beluister deze aflevering van 'De Tribune' via onze podcast