Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

Time Out

A Touch of Toots, een reeks interviews over Toots Thielemans

do 26 apr. - 9:49

Toots Thielemans is voorgoed vertrokken, maar wij laten hem nog niet los. Een heel jaar lang -tot aan zijn overlijdensdatum in augustus 2017- herdenken we Toots in Time Out met de hulp van vrienden en collega’s, fans en bewonderaars.
Toots Thielemans, Brussel

Toots Thielemans was niet alleen de peter van Jazz Middelheim, Toots was ook de peter van Brosella, het folk en jazzfestival in het Groentheater in Brussel, schuin onder de bollen van het Atomium.

Brosella–organisator Henri Vandenberghe herinnert zich nog als de dag van gisteren hoe hij voor het eerst kennismaakte met Toots en hoe die kennismaking uitgroeide tot een vijfjaarlijkse intense samenwerking. Een verhaal in het Nederlands en het Brussels

Accordeonist en grote meneer van de new musette Richard Galliano was als jonge kerel helemaal in de ban van Astor Piazolla én van Toots Thielemans.

Met zijn sappige Provencaalse tongval vertelt Galliano over de verschillende types van accordeons en over dat kleine mondmuziekje met zijn grote emotionele zeggingskracht. Galliano was in september (samen met Philip Catherine) één van de eregasten op het Toots Jazz festival in Terhulpen.  

Ook bassist Bart De Nolf heeft vele jaren met Toots mogen samenwerken: vanaf 1997 werd hij de vaste bassist in de band van Toots Thielemans en er volgde een heel pak opnames en toernee's in binnen- en buitenland. 

En saxofonist Frank Vaganée werkte als componist en arrangeur ook samen met Toots, o.m in de aanloop naar Jazz Middelheim 2001. Toots was toen solist van het Brussels Jazz Orchestra o.l.v. Maria Schneider.

Producer en speelvogel deluxe Jean Blaute en Toots hebben alvast dit gemeen: de beide begonnen als kleuter te spelen op het accordeon en maakten niet veel later de switch naar gitaren, toetsen en allerhande kleine en grote losliggende instrumenten. Het was in en rond de metropool van Zottegem dat hun wegen voor het eerst kruisten. 

En ook Billy Joel maakte in de jaren 1980 gebruik van Toots voor één van zijn hits uit zijn album An Innocent Man. Want voor de instrumentale solo in de ballad Leave A Tender Moment Alone, een eerbetoon aan soulzanger Smokey Robinson, zocht de New Yorkse Piano Man een aparte kleur, en die vond hij bij Toots. Ook tijdens de daaropvolgende toernee in de USA mocht Toots zijn solo live komen meespelen, o.m. in Madison Square Garden.

Pianist en arrangeur Michel Legrand (84) maakte ruim 150 soundtracks in de gouden dagen van de cinema en de musical. De componist van The Windmills of Your Mind/Les moulins de mon coeur speelde vaak samen met Toots. Beide muzikanten lieten geen gelegenheid liggen om samen te musiceren, in de studio én live.

Paul Simon mag ook niet onbreken: de (fysiek) grote singer-songwriter uit New York wist Toots te strikken voor één van zijn top albums Still Crazy After All These Years (1975). Hij beschrijft Toots als een warme, joviale muzikant met een onmiddellijk herkenbare sound.

Gitarist John Scofield was zopas nog in Antwerpen en Kortrijk te zien met zijn nieuwe project Country for Old Men. En ook hij kende Toots goed als harmonicaspeler én als gitarist. He was a real fine guitar player and a mentor too .. 

Bruno Castellucci is meer dan 30 jaar lang de vaste drummer geweest in de live band van Toots. Lief en leed uiteraard .. van de man die Toots steevast 'mon fils' noemde.

Trompettist en componist Bert Joris kwam in zijn lange carrière uiteraard een aantal keren in contact met Toots en bij elk contact ging het steevast meteen over muziek.

Misschien wel dé favoriete pianist van Toots was Fred Hersch. De Amerikaan leerde Toots kennen toen Toots bijna een novelty artiest was geworden, de harmonica van Sesamstraat en de man van Midnight Cowboy. Maar Hersch wist dat Toots zoveel meer was dan dat alles en motiveerde Toots om zich weer voluit in de jazz te gooien. Samen maakten ze geweldige jaren mee en legden ze de basis van de essentiële Toots-platen Ne me quitte pas en Only Trust Your Heart.

En van grote muziekharten gesproken: ook Rocco Granata is aan Toots een vriend en een soulmate verloren. Af en toe belden ze elkaar of spraken ze af om een stukje Italiaans te eten. En muziek was er altijd, tot en met die jazzversie van Marina.

Steven De Bruyn (The Rhythm Junks, El Fish) wordt wel eens de troonsopvolger genoemd van Toots Thielemans. Een zegen of een vloek? De Bruyn voelt hoe langer, hoe meer inspiratie van Toots.

Michel Herr was bijna twintig jaar lang de vaste pianist en toetsenman in de live band van Toots. Samen met Michel Hatzigeorgiou (of Theo De Jong, electrische bas) en met Bruno Castellucci (drums) volgden zij de meester zowel fysiek als muzikaal op de voet.

Véronique Heene-Thielemans kreeg als nicht en petekind van Toots nogal wat aandacht én muziek mee: berichtjes met de mondharmonica op haar antwoordapparaat en de nodige cadeau's toen nonkel Toots op bezoek kwam vanuit de USA. Zij en haar broer en zus konden het succes en de bekendheid van Toots van jaar op jaar zien toenemen, vanaf de jaren 1980 ook bij een heel breed publiek.

Jo Lemaire en Toots kwamen mekaar vaak tegen in het benefiet-circuit en het klikte bijzonder goed tussen de Vlaamse van Waalse origine en de Brusselse Amerikaan. Van het ene arrangement kwam dan ook het andere en een ietwat oppervlakkige vrienschap groeide uit tot iets bijzonder moois.

Paul Michiels, de blonde helft van Soulsister, viel met zijn bezielde stem onmiddellijk in goeie aarde bij Toots. Een paar samenwerkingen voor radio en TV later werden ze vrienden en bloedbroeders.

Film- en TV-componist Johan Hoogewijs wilde voor een paar televisie-opdrachten voor de VRT al langer samenwerken met Toots. De ideale kleur van de mondharmonica had vroeger ook al dienst gedaan in films en documentaires. Dezelfde Toots Thielemans van The Getaway en Turks Fruit duikt dan ook op in televisieseries zoals Heterdaad en Witse.

Toots en Quincy Jones noemden elkaar brothers en buddies, de grote muziekproducer uit de US noemde Toots suspenders (naar zijn eeuwige bretellen), stink (een variant van het woord funk) of nog: my brother from another mother. Enfin, ze waren close, heel erg close, in de periode 1960-1980 en ook later nog waren ze onafscheidelijk en betrok Quincy Jones Toots Thielemans bij zowat al zijn grote projecten (albums, TV-scores, soundtracks). 

En Philip Catherine en Toots Thielemans, dat waren de nummer twee en de nummer één van de Belgische jazz. Catherine zag in Toots een groot voorbeeld, qua performer en ook qua gitarist. De gitarist en componist uit Brussel had dan ook een jarenlange relatie met Toots en zijn omgeving, een professionele relatie maar ook een grote vriendschap. 

Jempi Samyn gaat door het leven als de 'bumblebee van de jazz'. Jempi is journalist en radiomaker (hij verzorgt het programma Jazz Station op BRUZZ) en is er overal bij in de clubs en op de festivals. Het liefste wat ie doet, is mensen samenbrengen en voor ie het goed en wel besefte, was Samyn de chauffeur en fixer geworden van Toots Thielemans. Toots vond het bijzonder jammer dat de twee Brusseleirs elkaar zo laat in hun leven leerden kennen. 

Pianiste Nathalie Loriers mocht vaak met Toots spelen, in duo, in grotere bezetting en ook als pianiste van het BJO. Loriers herinnert zich Toots als een minzame en speelse muziekkameraad, altijd aandachtig voor de muzikanten rondon hem en bijzonder gevoelig voor de minste nuances in hun spel en begeleiding. 

Bassist Michel Hatzigeorgiou was vooraan in de twintig toen Toots hem bezig hoorde, meteen had hij een vaste job te pakken en samen met Michel Herr en Bruno Castellucci werd hij voor een periode van twintig jaar de vaste bassist in de live band van Toots. Een innige relatie was het tussen de beide, tussen 'Hatzi' en 'Papy' (opa), ook in de periode achteraf toen Hatzigeorgiou de vaste bassist werd van Aka Moon en hij noodgedwongen Toots vaarwel moest zeggen. En dan was er hun beider fascinatie voor Jaco Pastorius, de bassist van Weather Report, en ook geen onbekende voor Toots. 'Papa' Toots maakte deel uit van zijn Word of Mouth-live band. 

Viktor Lazlo was midden de jaren 1980 zowat de Sade van België en naast haar zangcarrière was Lazlo ook TV-presentatrice (zo presenteerde ze precies dertig jaar geleden het Eurovisiesongfestival). Voor haar eerste albums kon ze steevast rekenen op enkele jazzmuzikanten en één van hen was Toots Thielemans. Zo blies Toots o.m een paar solo's op haar tweede album Viktor Lazlo

Vaste pianist aan de zijde van de oudere Toots Thielemans was de Amerikaan Kenny Werner. Werner is een rasechte New Yorker, fan van oude films en van het Broadway liedjesrepertoire en net zoals Toots helemaal into de songs van Cole Porter, Gershwin en Walt Disney. Vele jaren traden ze samen op, in duo of in grotere bezetting. Gek genoeg kwam er maar één gezamenlijk album van, het EmArcy-album Toots Thielemans & Kenny Werner in 2001. 

Mariette Thielemans is de jongere zus van Jean 'Toots' Thielemans. Broer en zus groeiden samen op in een tweetalig Brussels gezin en vooral zij (zeven jaar jonger dan broer Jean) was af en toe een welgekomen hulp in de werkkledijwinkel van haar ouders in Molenbeek. Maar Jeanke? helpen in de winkel? Ach, nee, dat hoofdje zat vol muziek en echt handig was hij niet.. comment dire? Il avait deux mains gauches, twee linkerhanden had hij. Maar muziek spelen? Ja, dat deed hij al heel vroeg. En dan moest iedereen stil zijn en luisteren.

Ook in Brazilië was Toots een superster. Eén van zijn vele Braziliaanse muziekvrienden is componist en toetsenman Ivan Lins. Voor het boek Toots 90 vertelde de componist van Começar de Novo en Velas honderduit over zijn bewondering voor Toots. "Toots was gewoonweg muziek .. toen God de mens schiep en daarbij de muziek een plek gaf, maakte hij .. Toots". En daar blijft het niet bij: Toots is voor hem gewoonweg de grootste muzikant van de twintigste eeuw. Tja, zo horen we het eens van een ander. 

Jean Berry is een Brusselse leeftijdgenoot van Jean (de latere Toots) Thielemans. Hij was er bij toen Toots in 1947 een plaat wilde opnemen om aan Benny Goodman te laten bezorgen. Het werd de allereerste opname van Stardust en van Laura. Jean Berry (vijfde in Le Referendum Belge pour 1948-49 in de categorie gitaristen, na Toots en René Thomas) speelde ritmegitaar. Hij leerde toen ook heel nieuwe akkoorden van Toots.

Altsaxofonist en jazzikoon Lee Konitz wordt er 90 in oktober. Hij en Toots speelden zelden samen, daarvoor was hun beider carrière te druk, maar er was een groot respect en een wederzijdse vriendschap. In 1993 lukte het dan toch om samen iets op te nemen, ze namen twee versies op van de standard Body and Soul, met toetsen van Kenny Werner, voor het album Rhapsody 2

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet