Debre Damo is een sprong in de tijd

Wie hen wil bezoeken, moet het wel zonder lift zien te doen. Je moet de berg opklauteren langs een steile wand, langs een dik touw van ossenleer waarvan je maar hoopt dat het sterk genoeg is. Eenmaal boven helpen schichtige monniken die veel ouder zijn dan jij je naar binnen.

Je kan er vrij rondlopen tussen de oude kerken en de monniken. Zo hebben we iemand ontmoet die opgekruld zat in een soort van oude spelonk, biddend tussen de kaarsjes. Heel mysterieus. Een andere monnik zat de oude geschriften over te schrijven op vellen van perkament, zoals ze dat bij ons in de middeleeuwen deden. De traditie moet nu eenmaal overgeleverd worden. Maar dan, plots: een beltoon. Blijkt dat die monnik gewoon een gsm had en opgebeld werd van beneden. Fascinerend hoe de moderne tijd botste met de middeleeuwen.

Nog zo’n merkwaardig detail aan Debre Damo: opdat ze niet afgeleid zouden worden van hun heilige taak, zitten er alleen maar mannen. Goed, kloosters waar alleen maar monniken zitten, dat kennen wij ook wel, maar het gaat nog veel verder. De koeien waar ze ons naartoe brachten, bleken allemaal ossen of stieren. Kippen zijn al evenzeer verboden. Alle dieren op de berg moeten mannelijk zijn, om sommige monniken niet in verleiding te brengen, veronderstel ik. Van de vogels kon ik helaas niet zien of ze zich ook aan de regel hielden, maar goed.

De Ethiopische cultuur is wonderlijk, en Debre Damo een fascinerende plek. Inpakken maar, zou ik zeggen. Al oefen je best vooraf nog wat op je klauterkunsten.