Op vakantie in Oost-Congo

Ik geef het toe, de regio is de afgelopen twintig jaar niet meteen erg positief in het nieuws gekomen. Vluchtelingen, oorlogen, verkrachtingen … Een mens zou terecht aarzelen om in die sfeer een vakantie door te brengen. En toch zijn er heel wat die het doen. Sommigen beseffen zelfs amper dàt ze in Oost-Congo terecht gekomen zijn. Dat gaat zo.

De belangrijkste drijfveer waarom toeristen naar het gebied van de Grote Meren trekken (Congo, Rwanda, Burundi, Oeganda en Tanzania) zijn de (berg)gorilla’s. Alleen op deze plek in de wereld kan je ze nog ‘in het wild’ bezoeken. Elders zijn ze uitgestorven of opgesloten in dierentuinen. 

De families leven op de vulkaanheuvels van het Virunga-park dat zich uitstrekt over het drielandenpunt van Congo-Rwanda-Oeganda. En zij kennen geen grenzen. Dat betekent dus dat u vanuit elk van die drie landen de berggorilla’s kunt bezoeken.

Alvast Rwanda heeft er een stevige winstgevende zaak van gemaakt, met prijzen die dit voorjaar nog maar eens de hoogte in gegaan zijn: 1.500,- $ voor een eenvoudig bezoek van een uurtje tot wel 15.000,- $ voor een volledige familie gorilla’s.

In Oeganda kost een dergelijk bezoek minder dan de helft daarvan en in Congo nog minder: hooguit 400,- $ en nog minder in het laagseizoen. Daarenboven ligt het aantal bezoekers aan de Congolese kant veel lager dan bij de buren waardoor echte rust verzekerd is, voor de gorilla’s én voor de bezoekers. Kortom, geen betere plek om de unieke berggorilla’s te bezoeken dan … Congo.

Toegegeven, het land heeft zijn imago wat tegen, maar dat mag de pret niet bederven. Sommige Oegandese reisorganisaties presteren het zelfs om hun groepen buitenlanders over de grens naar Congo te brengen om daar de gorilla’s te bezoeken: veel goedkoper en geen files. Alleen zouden die Amerikanen en Australiërs en co dat niet altijd weten...

Maar het Congolese Virunga-park heeft nog veel meer te bieden dan gorilla’s.

Hier liggen de meest actieve vulkanen van heel Afrika en één ervan kan je zelfs beklimmen, de Nyaragongo. Toegegeven, een beetje conditie van een goede wandelaar is vereist, maar dan geraak je toch in een vijftal uren boven, bijna 3.500 meter boven de zeespiegel, om vervolgens de sensatie van je leven te beleven: het zicht op het borrelende hete lavameer. De trip omvat een overnachting boven, enkele jaren geleden nog naast het gistende lavameer, intussen in wat meer comfortabele chalets een honderdtal meter lager. Zeker de nachtelijke inkijk in de hel, in de buik van de aarde, vergeet je nooit meer. Toen ik dat de eerste keer meemaakte, in 2010, heb ik een halve nacht sprakeloos over de rand van het lavameer gehangen, helemaal opgeslokt door het beeld, de hitte, de geur, door de hel.

En zouden we het nog hebben over het frisse bier, de openluchtdancings, de enkele chaotische maar charmante oud-koloniale hotels in Goma en Bukavu...

Oost-Congo is al twintig jaar in een latente oorlog verwikkeld maar voor buitenlandse bezoekers is er nog altijd plaats. En als het toch té onrustig wordt, dan vragen de locale reisorganisaties en het beheer van het Virunga-park vriendelijk om het geplande bezoek even uit te stellen tot de rust weergekeerd is. Maar uitgesteld mag nooit afgesteld zijn want Oost-Congo... 'vaut le détour'.

Peter Verlinden