Verdienen terreurslachtoffers meer aandacht dan kankerpatiënten?

Terreurslachtoffers moeten snel en goed geholpen worden, daarover is iedereen het eens. Maar of ze ook een voorkeursbehandeling moeten krijgen, daarover had N-VA-Kamerlid en arts Jan Vercammen toch twijfels. We moeten voorzichtig zijn met ‘selectieve solidariteit’ zo zei hij. “Waarom zou het leed van terreurslachtoffers meer waard zijn dan dat van het stille roemloze leed van een chronische zieke moeder met borstkanker?”.

Een moeilijke kwestie, vindt ook moraalfilosoof Etienne Vermeersch. “In principe moet ethiek onpartijdig zijn”. Vermeersch verwijst daarvoor naar de Australische ethicus Singer. Die stelt dat je voorrang moet geven aan mensen die dat het meest verdienen. Dat betekent in de praktijk dat als zowel je eigen kind als dat van de buren in het kanaal vallen, je eerst het kind moet redden dat het meest in gevaar is. Ook als is dat niet je eigen kind.

In realiteit passen we dat principe zelden toe, stelt Vermeersch vast. We geven de voorkeur aan mensen uit onze nabijheid of aan mensen uit ons eigen land. “Onze sociale zekerheid is er in eerste instantie voor landgenoten en niet voor bijvoorbeeld Afrikanen. Dat is niet onpartijdig volgens de Singer-norm, maar wel menselijk.”

Luid leed heeft voorrang?

Dingen die uitzonderlijk zijn krijgen veel aandacht en raken dus een groot deel van de bevolking. Logisch dus dat terreurslachtoffers een speciale aandacht krijgen van de politiek. Dat is strikt gezien niet rechtvaardig. Maar we zijn dat nu eenmaal nooit. Vermeersch pleit daarom voor een zeker pragmatisme. “We moeten ervoor zorgen dat de partijdigheid niet te erg wordt." In die zin kan Vermeersch "ethisch gezien ‘in zekere mate’ begrip opbrengen dat dramatische omstandigheden meer doorwegen”.