Vondelingenverhalen

Vandaag is het zeer zeldzaam dat  een kind te vondeling wordt gelegd, maar 200 jaar geleden werden er in Brussel 2 kinderen per dag te vondeling werden gelegd - zo’n 600 vondelingen per jaar.  Dat leeft door tot vandaag, door de familienamen die mensen die afstammen van zo’n vondelingen nog altijd dragen.  We duiken de vondelingengeschiedenis in met Diane De Keyzer.

Jeanne-Elisabeth “Shrapnell” werd toen ze 2 à 3 jaar was gevonden tussen de ruïnes van een afgebrand huis door soldaten tijdens WOI. Wellicht was ‘Scherpeneel’ haar echte naam, maar de soldaten noemden haar “shrapnell”, naar de scherven van een granaat. Er werd een lied over haar gemaakt dat werd gezongen op de markten. Het lied werd onlangs opnieuw opgenomen door Johan Morris en Marc Justaert van  'Wreed en plezant'. En er zijn nog meer "vondelingenliederen", Brecht Devoldere zocht uit wat de bedoelingen van die liedjes waren.

Sinds 2000 kunnen moeders die geen uitweg meer zien, hun baby te vondeling leggen op een veilig plekje in Antwerpen. Moeders voor moeders installeerde immers twintig jaar geleden een vondelingenschuif in de Helmstraat. Er werden tot nu toe 18 kinderen in gelegd. Maar wat gebeurt er dan met zo’n kindje? En gebeurt het soms of bijna nooit dat een moeder daarna opnieuw contact zoekt met haar kind? Reporter Eva Brijs ging langs bij de vzw “Moeders voor Moeders”. Katrin Beyen legt uit hoe de verdere weg van een vondeling eruit ziet.

Marleen Van Minnebruggen is eind jaren ‘60 zelf te vondeling gelegd in het portaal van een kindertehuis in Hasselt. Ze is in een warm adoptiegezin terechtgekomen en heeft nu zelf een stabiel gezin, maar toch heeft die valse start haar hele leven lang sporen nagelaten. Reporter Ward Bogaert kon met haar spreken tijdens de pauze van haar werk in, jawel, een kinderdagverblijf in Bertem.