Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

Afbeelding van het programma: Hautekiet

Hautekiet

Vragen voor Vranckx: "Mijn eigen gevoel? Uitzichtloosheid"

vr 16 dec. - 2:56

De val van Aleppo plaatst het aanslepende conflict in Syrië opnieuw in het middelpunt van de belangstelling. Maar veel mensen blijven met vragen zitten. VRT-journalist Rudi Vranckx, net terug uit de regio, gaf in Hautekiet een antwoord op de vragen van de luisteraars. Wij pikken er enkele uit.
Rudi Vranckx

Hoe kan de VN slagkrachtiger worden?

De VN zou moeten veranderen. Het vetorecht van de bestaande grootmachten zou niet alles mogen blokkeren. Maar dat is nu net hoe het systeem is opgezet. Want dat is de werkelijkheid. De wereld gaat net de omgekeerde richting uit. De macht komt nog steeds uit de loop van het geweer. Steeds meer. En opnieuw. Ook in andere dossiers zie je dat de rechten van de mens en andere verklaringen meer en meer in vraag worden gesteld. Het wordt steeds nationalistischer en populistischer. Ik vrees dat als u en ik daarvoor ijveren, dat dat zeer nobel is, maar dat het daarbij ook zal blijven.

Waarom kan Assad ondanks alles op post blijven?

Om te beginnen, er is geen internationale gemeenschap. De Russen hebben telkens hun veto gesteld in de VN-Veiligheidsraad waardoor die machteloos werd. En dan komt het erop neer: wie is het meest bereid om wapens te leveren en militair in te grijpen? De Russen en Iran hebben dat gedaan voor Assad.

Maar je mag Assad niet beschouwen als enkel een marionet van Rusland en Iran. Soms, zoals bleek bij het staakt-het-vuren onlangs, speelt hij handig de verschillende partijen tegen mekaar uit in functie van zijn eigen politieke overleven. Ik denk dat we hem wat onderschat hebben in het begin. Iedereen dacht dat er geen toekomst was voor Assad in Syrië, maar na 5-6 jaar is hij er nog steeds.

Meestal wordt zo’n president/dictator aan de kant geschoven door zijn entourage. Die stuurt hem dan met pensioen ergens naar een datsja in Rusland. En ondertussen probeert men zijn eigen macht te behouden. Dat dit niet gebeurd is met Assad, vind ik een groot mysterie.

Past Aleppo in een poging van sjiieten om de soennitische corridor naar de Middellandse Zee in te palmen?

Dat is een interessante geopolitieke vraag. Het is heel belangrijk om te beseffen dat het niet alleen maar gaat over Syrië. Het nieuws, dat is ad hoc. Alleppo valt en dat is heel belangrijk. Maar er is een veel groter spel bezig achter de schermen.

Ik ben net terug van sjiitische milities aan het front in Mosul. Daar hoor je vertellen dat delen van hun milities ook in Aleppo meevechten. Je leest steeds meer de laatste dagen en weken dat er een soort sjiitisch vijfde leger gevormd wordt. Dat gaat over Iran, Irak, Syrië, tot aan de Middellandse Zee.

Er is eigenlijk een grote strijd bezig tussen de twee grote regionale machten, Saudi-Arabië en Iran, tussen soennieten en sjiieten. Dat zie je ook in wat zich in Syrië afspeelt. Dit is onderdeel van een veel groter conflict. En jammer genoeg zijn het de burgers die daarin meegesleept worden.

Waarom stuurt Europa geen humanitaire troepen, zoals de VN de blauwhelmen heeft.

De hele tragedie is dat Obama dezelfde fout niet heeft willen maken als Bush in Irak, waar hij een puinhoop heeft achtergelaten, omdat het een wespennest is, een moeras. Obama heeft er zich uit weggehouden. Het gevolg is dat er niets is gebeurd, dat er een heleboel rode lijnen van menselijkheid zijn overschreden. En ook dat de afschrikking van de westerse macht in de regio weg is. De dreiging en de woorden van het Westen hebben geen gewicht meer. Iran stuurt milities op het terrein en Rusland stuurt vliegtuigen, maar wij kunnen daar niets tegenover stellen.

De macht die Europa heeft in de regio, is niet militair maar economisch. Maar dan moeten ze met één stem gaan spreken en een politiek doel hebben.

Wat voel je zelf hierbij als je vertrekt of als je terugkomt? Wat gaat er in je om?

Een gevoel van uitzichtloosheid. Het gevoel dat dit een soort breuklijn is, een evolutie in de geschiedenis die nog lang zal doorwerken. En dat vind ik heel jammer.

Bron: deredactie.be 

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet