“Vrouwen hoeren noemen past niet, vond u”

"Beste Mia Doornaert,

Eigenlijk bent u gewoon heel dapper. U had net zo goed kunnen doen alsof u dapper was. Door politici de mantel uit te vegen, die klaplopers. Iedereen doet dat al, het is veilig. U had tijdens de Internationale Vrouwendag witte mannen van middelbare leeftijd op de korrel kunnen nemen. Moedig en origineel, zou het overal hebben geklonken. U had het zoveelste pleidooi kunnen houden voor hardere wetten en strengere straffen in onze samenleving, een warm applaus zou uw deel zijn geweest.

Dat deed u allemaal niet. U houdt niet van clichés. U bent niet schijnbaar, maar echt dapper.

U waagde zich aan heiligschennis. Aan grensoverschrijdend gedrag. U viel de voetbalbond aan.

Mooi toch, Mia Doornaert tegen de voetbalbond. Over diens vrouwonvervriendelijke rapper Damso, heel beroemd en bijzonder geliefd, hoor ik overal. Daar trok u zich weinig van aan.

Vrouwen hoeren noemen past niet, vond u. Daarover was de voetbalbond verbaasd. Ik zie het management al kommervol vergaderen in een sterrenrestaurant. Raar toch wat die mevrouw Doornaert zegt. Hoe komt ze erbij. Het is toch altijd wat tegenwoordig, we waren nu juist goed op weg naar een hip imago. En zeg ons eens, hoe zouden we vrouwen dan wel moeten noemen? Misschien eens vragen aan een duur marketingbureau.

Toen sponsors dreigden af te haken, niet eerder, zwichtte de bond.

Mevrouw Doornaert, u hebt gewoon gelijk. De bond vernederde vrouwen, maar net zo goed mensen met een andere huidskleur. Alsof bij diversiteit nu eenmaal seksisme à la Damso hoort. Alsof het onmogelijk is om tegelijk niet-racistisch en niet-seksistisch te zijn.

Nog iets, mevrouw Doornaert. U hebt veel tegenstanders. Prijs u gelukkig. Het betekent dat u iets te zeggen hebt. Bij de culturele elite wordt weleens lacherig over u gedaan. Stiekem. Onder weldenkenden. Mia Doornaert, gniffel, gniffel. En ja, zoals iedereen hebt u niet altijd gelijk. De mensen die dat wel hebben zijn oervervelend. En als het erop aankomt, bang van de machtigen der aarde, bang van de voetbalbond.

Hartelijke groet,

Rik Torfs"