Waarom blijft dat stomme woord ‘doofstomme’ overeind?

"Toen ik geïnteresseerd naar het gesprek op radio 1 luisterde tussen Ruth Joos en de schrijver Arthur Japin over zijn boek Kolja waarin de jongen Kolja - vandaar de titel - de mysterieuze dood van Peter Tsjakowski beschrijft, hoorde ik beiden de jongen omschrijven als ‘doofstom’."

"Eigenaardig genoeg hoor en gebruik ik dit woord ook al een halve eeuw maar toch stootte het me op een onverklaarbare manier deze maal tegen de borst. Niet dat ze het in een denigrerende context plaatsten maar plots stelde ik me in de plaats van de ouders van zo’n kind die misschien aan de schoolpoort worden geconfronteerd met: 'Ben jij de mama van dat doofstom kindje?'"

Is dit woord dan immuun geraakt tijdens de ‘hoe zeg ik het aangenamer’-evolutie? Waarom zijn we verlost van neger, gehandicapte, mongool en bleef dat stomme woord ‘doofstomme’ overeind?

"Waarom hebben we -althans volgens de legende- onze onafhankelijkheid te danken aan een ‘stomme’ en hebben we de bijzondere gave van de vrouw uit Portici nooit opgewaardeerd?"