Waarom ik als feministe verslaafd ben aan de Bouquet-reeks.

de stof strakgespannen om zijn schouders... ze voelde zich naakt onder zijn taxerende blik... ze kon zijn krachtige, atletische passen nauwelijks bijhouden... er ging een schok door haar heen toen zijn hand de hare toevallig aanraakte... hij drukte zijn mond ferm op haar trillende lippen, zo kon ze niet protesteren…

Hoe is het in godsnaam mogelijk dat je als vrouw van dat soort zinnen kan genieten?

Ik geloof dat het hoog tijd wordt dat iemand je een lesje leert’, zei hij zacht, waarna hij haar kin in zijn sterke hand nam... 

Ontvoerd naar het paradijs. Jurk zoekt bruid. De kracht van het geluk. Nacht vol verlangen. Nooit meer eenzaam. Elk jaar verkoopt de Amerikaanse uitgeverij Harlequin 160 miljoen van dat soort romantische flutpockets. Meer dan 5 per seconde. Wereldwijd. En die worden niet alleen gelezen door suffe mutsen.

Veel van de lezeressen blijken moderne, hoogopgeleide, geëmancipeerde vrouwen. Zelfs filosoof en essayist Marjan Slob - zelf volbloed feministe - durft het in haar boek ‘Foute fantasieën’ openlijk te bekennen: ze kan er hartstochtelijk van genieten. Altijd weer opnieuw datzelfde verhaaltje: zwakke vrouw valt voor sterke man.

Eigenlijk wil ze helemaal geen fan zijn van stationsromannetjes. Maar ze is het wel. En dus doet ze wat filosofen doen: ze onderzoekt het fenomeen. Kijken of ze het kan begrijpen. 

‘Foute Fantasieën’ verscheen voor het eerst in 2007. Tien jaar en vijftig tinten grijs later verschijnt het opnieuw. Het blijkt nog altijd – sorry voor de woordspeling - brandend actueel.

“Was will das Weib?” vroeg Freud zich al af. Wij vragen het zaterdag aan Marjan Slob.