"Waarom staan er geen prentjes in boeken voor volwassenen?"

Dat je geen prentjes in boeken voor volwassenen tegenkomt, ligt volgens Joris Vermassen aan de eeuwige strijd tussen woord en beeld. Na de aanslag op Charlie Hebdo op 7 januari 2015 werd hij als cartoonist van De Standaard Avond zelf onderwerp van zijn onderzoek.

Geen enkele cartoonist heeft de bedoeling anderen te beledigen. De belediging zit in het hoofd van degene die zich beledigd voelt. In beelden zit geen waarheid. Je moet ze interpreteren.

In de twee jaar dat Vermassen als cartoonist voor De Standaard werkte, heeft hij nooit een Mohammedcartoon getekend.

De dag van de aanslag vroeg ik me af waarom ik cartoons over Jezus maakte en niet en niet over Mohammed. Dat respect was een vermomde vorm van angst. Ik voelde me niet meer vrij en heb toen bijna de handdoek in de ring gesmeten.

Prentenboeken worden nog altijd gezien als een opstapje naar de hogere literatuur. Zo plaatste Charles Dickens prentjes in zijn boeken omdat de helft van de bevolking niet kon lezen. De geletterdheid van de bevolking is zo gestegen waardoor op het einde van zijn leven die illustraties niet meer nodig waren. Andere schrijvers vinden dat tekeningen de verbeelding van de lezer kapot maken. Gustave Flaubert zei dat een beschreven vrouw duizend vrouwen was en een getekende vrouw slechts één.

Op een bepaald moment kwam ik tot de conclusie dat dat hetzelfde argument is als dat van de moslimtheologen. Net zoals Flauberts getekende vrouw, staat een getekende Mohammed de verbeelding in de weg.

Herbeluister hier het volledige gesprek met Joris Vermassen in Bar du Matin.