De Wereld Vandaag
Waarom zoveel sympathie voor de wolf en niet voor het opgegeten schaap?
wo 24 jan. - 10:55
Voor Stijn Bruers (UGent) is de wolf Naya een boeiende case. “Ik zie veel psychologische mechanismen”, vertelt hij in De Wereld Vandaag.
“Bij mensen heerst het aloude idee van natuurlijke orde. De wolf staat hoger in de hiërarchie dan het schaap want hij is sterker. Hij wekt ontzag, hij dwingt respect af. Ook een zekere vorm van angst speelt mee. Laten we niet vergeten. De meest populaire dieren, kat en hond, zijn roofdieren. Voor prooidieren hebben we sinds mensenheugenis minder sympathie.”
Gemakkelijk te verpersoonlijken
Bruers ziet een bijkomend nadeel voor het schaap. “Ze zijn met te veel, ze leven in een anonieme kudde. De wolf is gemakkelijker te verpersoonlijken. En dat wordt nu tot het uiterste gedreven. De dolende wolf heeft een naam gekregen. Herinner je de dood van Cecil de Leeuw in Zimbabwe. Hij haalde het wereldnieuws, maar niemand heeft het ooit gehad over al die zebra’s die op zijn menu stonden.”
In zijn boek “Het dierendebacle” betoogt Stijn Bruers hoe de mens inconsistent is in zijn houding tegenover dieren. De vleesconsumptie is het meest voor de hand liggende voorbeeld, maar ook bij de sympathie voor wolf Naya loopt het mis. Stijn Bruers: “We gaan er algemeen van uit dat dierenleed in de natuur mag getolereerd worden. Maar in het geval van de in een weide opgesloten schapen, is dat nog moeilijk te rechtvaardigen. We zetten schapen in een kwetsbare positie. We zijn dus medeverantwoordelijk. Je kan dit op de keper beschouwd niet rechtvaardigen.”
Vertroeteld en tegelijk opgegeten
Bruers probeert in zijn boek onder meer op basis van de filosofie van Karl Popper een dierenethiek uit te werken met een basisrecht voor alle voelende wezens. En daar hoort geen dubbelzinnige houding bij. “Konijnen worden vertroeteld en tegelijk opgegeten. Ze worden geknuffeld en moeten dienen in pijnlijke medische experimenten. Dat klopt fundamenteel niet.”
Of de wolf lang van sympathie kan genieten, betwijfelt Bruers. De eerste everzwijnen die terug opdoken, werden enkele jaren geleden ook nog verwelkomd. Nu malen zelfs natuurverenigingen nog amper over het afschieten van deze zwijnen. “De wolf heeft het voordeel dat hij nog zeldzaam is, dus uniek. Zolang we hem nog een naam kunnen geven…”
