“Wacht maar, ik heb nog veel in mijn mars”

Alhoewel ze afkomstig is van Veurne, diep in de Westhoek, is Maud Vanhauwaert ondertussen bijna een half jaar stadsdichter van Antwerpen. “Je hebt veel vrijheid als stadsdichter van Antwerpen. Ik hoef geen odes te schrijven aan de stad. Mijn voornaamste taak is volgens mij vooral mensen verbinden via poëzie. En mensen bereiken die weinig hebben met poëzie. Ik wil de spotlights daarbij niet te veel op mezelf richten.”
“Mensen verbinden via poëzie is natuurlijk niet makkelijk. Vroeger was ik veel minder geëngageerd als schrijver, en nu voel ik me plots veel meer verantwoordelijk.”

Maud lanceerde onder meer al het project ‘Radio Babel’, waarvoor mensen gedichten voorlezen in een andere taal. “Dat levert zulke wondermooie ontmoetingen op. Soms heb ik het met de gasten over grote thema’s als leven en dood, nog voor ik hun naam ken. Het gaat dan echt niet alleen om poëzie.”

Bij het begin van Mauds stadsdichterschap stond een kritisch artikel in het tijdschrift Knack. De journalist vreesde dat Maud zich te weinig zou uitlaten over de politieke kwesties in de stad. Want daar leent de Antwerpse politieke arena zich natuurlijk uitstekend toe. “Dat was een stom artikel”, zegt Maud. “Wat is dat precies, politiek? Politiek gaat niet altijd over opiniestukken schrijven of meningen geven. In mijn poëzie druk ik speels mijn zorgen uit. Politiek is ook de zoektocht naar hoe je kan samenleven als stad.”

“Door dat stuk in Knack moest ik me verantwoorden voor wat ik doe, maar ook voor wat ik niet doe. Dat was voor het eerst, maar ik vind die verantwoordelijkheid eigenlijk wel prikkelend. Wacht maar, ik heb als stadsdichter nog veel in mijn mars.”